Faro - Nantes

Faro Fishguard
Klik op kaartje voor interactieve map

24 april 2014
We vliegen vanaf Eindhoven naar Faro. We worden op het vliegveld afgehaald door de mensen van onze airbnb. Ze hebben zelfs de buurman mee genomen met een grote van om onze fietsen mee te nemen. Omdat we pas laat in de avond aankomen hebben we een slaapplaats geregeld. Ze boden na de boeking meteen aan ons op te komen halen, erg vriendelijk van Martha en Roberto. De kamers die we gehuurd hebben voor een nacht bestrijken meer dan 100 vierkante meter.

Dag 1
25 april
Faro – Monte Gore

We verzetten, in het ochtend zonnetje, de fietsen van transportstand naar fietsstand. Roberto zwaait ons s’ morgens nog uit. Even later blijken we toch niet alle boutjes te hebben aangedraaid, even repareren dus maar. Het eerste deel van de Eurovelo 1, van Sagred naar Faro, hebben we eerder al gefietst, zie onze route Zuid-Portugal. Daarom gaan we niet terug naar Sagred maar pakken richting Faro de route op. Het gps bestand hebben we van 2peoplecycle. Erg makkelijk. We steken met een fietsbrug een grote weg over en doen meteen wat inkopen. Brood, water en benzine. De pomphoudster wil ons eerst geen benzine verkopen omdat we geen jerrycan hebben. We laten onze brandstof fles zien, waar fuel op staat. Met een streepje tot het maximum te vullen. Ze vraagt of we hem dan ook niet voller doen. We zeggen natuurlijk overal ja op. Nou dan mag het. We moeten meteen terug van de route af omdat er aan de toplaag wordt gewerkt. Eenmaal op de route loopt het vlotjes. Wind mee, zon, mooie omgeving. Jeannette ziet al meteen sinaasappelbomen. Het teken dat we in een warm land zijn. We zien ook perziken, olijven, vijgenbomen en druiven. De Eco Via route houdt ons weg van de grotere wegen. We zien ook veel vakantie fietsers. We herkennen onderweg hotelletjes, terrassen en picknickplekken van de vorige keer dat we in deze regio hebben gefietst. Toen reden we de andere kant op. In Monte Goro herkennen we camping van de vorige keer. We stoppen hier.

Dag 2
26 april
Monte gordo- Brigaleon

We pakken ons tentje in en fietsen oostwaarts naar de veerboot. Bij het loket aangekomen zijn we net te laat, zo zegt de lokettiste. We kopen een ticket en lopen richting de afmeer plek. De boot blijkt er nog te liggen. Ze zwaaien naar ons ten teken dat we nog mee kunnen. Zo zijn we toch snel het water over. De gps laat net voor het aanmeren zien dat we van tijdzone veranderen. Het wordt automatisch een uurtje later. We kopen zonnebrandcreme met beschermingsfactor 50 om onze al verbande huid te beschermen. Even later blijken er wat schroefjes weg uit de achter drager van de fiets van Vincent. Gelukkig hebben we nog een juist schroefje bij ons. Een ander, minder belangrijk schroefje, van het achterspatbord vervangen we door een tie-rip. Zo kunnen we weer door. De route loopt door een stuk natuurgebied met zandpad. Na een stuk verharde weg wordt de zandpad erg los van structuur zodat we wegglijden met onze zware fietsen. We hebben 25 kg in onze tassen. Een stuk wandelen met fiets. Een stuk stijgen omdat de weg compleet blank staat. Gelukkig komen we weer op de verharde weg. 

We zien onderweg ooievaars met grote nesten. Vaak hoog op een kerk of energietoren.  In Lepe lunchen we op een bankje. Er stopt een auto. De oude Spaanse man pak een doos met grote aardbeien en geeft er ons wel 10 we hoeven ze alleen even te wassen, zo gebaard hij. Ze zijn groot en stevig en smaken lekker. We fietsen lange tijd op een grotere weg. De zijstrook is breed genoeg. Auto’s komen voorbij maar hebben er niet echt last van. De weg glooit wat tussen de 30 en 70 meter hoogte. In Brigaleon gaan we op zoek naar een slaapplek. Campings zijn hier niet. We weten dat er in dit gebied, richting het binnenland, niet veel campings zijn. De gpskaart geeft wel een logie aan, maar deze is inmiddels afgebroken, zo zien we als we daar aankomen. Jeannette vraagt in het Spaans naar een pension. We vinden er een vlak bij een kerkje. Op een pleintje vinden we een leuk terrasje met wifi. Onze kleren drogen in het binnenplaatsje van het Occidente pension.

 

Dag 3
Minas de Rio Tinto
De route volgt vandaag vooral de grote weg. We klimmen en dalen door bos en landerijen. We klimmen in totaal meer dan 800 meters. Na 72 km komen we in Minas de Rio Tinto. Ook hier is geen camping. We komen bij een hostel en vragen naar een camping. Op 5 km afstand zou er een zijn. We dalen met wat tegenzin 150 meter af naar Nerva. Daar aangekomen blijkt de camping gesloten te zijn. Na een colaatje fietsen we weer terug naar het hostel Atalay en nemen daar een kamer. In Spanje gaat een restaurant vaak pas om half negen open. Na zo’n dag fietsen veel te laat voor ons. We hebben wifi ook al is het niet van het hostel. We zoeken even uit hoe we de komende dagen op een camping uit kunnen komen. We weten nu wel dat we 70 km tot 100 km makkelijk kunnen fietsen.  We koken ons potje op de kamer en wandelen nadien nog een keer door het dorpje. Op zondag zijn de winkels gesloten.

Dag 4
Aracena
We fietsen door een oude groeve. Even later passeren we een stuwmeer. De bomen vangen nu ook veel van de zon op. Het blijft klimmen en wat afdalen. De grotere wegen worden kleiner. De omgeving groener. We hebben uitzicht over een dal met alleen maar bomen en een paar zandweggetjes. De gps verschaft ons de informatie waar we moeten fietsen, hoever en bijv. de hoogte, campings, winkels. Met de kaart van Spanje eronder is dat ideaal.

We hebben vandaag een korte dag omdat het beter uitkomt met de campings. In Arecena doen we inkopen bij de plaatselijke Spar. Dan laten we de gps een route maken naar de coördinaten van de camping waar we voor enen aankomen. We fietsen via een klein weggetje de camping op, 3 km vanaf het dorp. De campingbaas komt net aanlopen als we arriveren. Een leuke kleine camping. Er zijn niet veel mensen. Heerlijk een middag fietsen nakijken, kleine reparaties, schroefjes aandraaien, lezen en luieren in de zon. De zoon is met een zitmaaier het gras aan het bijwerken.

Dag 5 
29 april
Omdat we een zware dag voor de boeg hebben vertrekken we op tijd. De wekker gaat om kwart voor zeven. Het is dan helaas nog donker. We blijven nog een kwartiertje liggen en dan begint het wat licht te worden. Na een uurtje inpakken, tandenpoetsen en ontbijten vertrekken we. De eigenaar heeft de poort al opengemaakt. We fietsen terug naar Aracena en pakken de route weer op. We starten na een klim met een flinke afdaling. We hebben vandaag 1300 hoogte meters te gaan. Het landschap is prachtig, sprookjesachtig. Velden met gele en paarse bloemen. Olijfgaarden. Smalle weggetjes, mooie witte dorpjes. We klimmen naar boven de zevenhonderd meter. De omgeving veranderd. Bossen wordt landbouw gebied. Het zaaiseizoen moet hier nog beginnen. Hier staan her en der varkenshokken. De heuveltjes worden vlakker. In de schaduw van een poort van een akker lunchen we. De bedoeling is om vandaag naar Zavra te fietsen. Twintig km daarvoor staat op een groot bord een hostal Los Rodrigues 10 € per persoon aan gegeven. Hier loopt ook de wandelroute van Sevilla naar Santiago de Compostella. In de buurt is geen camping, dus dit is een goed alternatief. Er checken ook net een paar pelgrim wandelaars in.  We kunnen zelfs onze was laten wassen. We wisselen wat ervaringen uit met wandelaars op het terras. Hier kunnen we wel om 19 uur eten.

Dag 6 
30 april Merida
Ook onze route volgt even de camino, een half verhard pad wat steeds slechter en rotsachtiger wordt. Voor wandelaars leuk om te doen. Voor fietsers met 25 kg bagage toch wat minder. Halverwege nemen we een zijweg en volgen de camino op een afstandje. Later komt de camino naar Santiago weer bij de weg. Landbouw gaat over in druiven en olijfgaarden. We verlaten een grotere weg voor een klein landweggetje. Soms passeren we een dorpje of en stad. De route glooit naar Merida. Na een supermarkt willen we naar de camping. Ons waypoint staat echter helemaal fout. Zo fietsen we over een zandweg, langs de snelweg. We passeren nog een drietal jonge honden. Jeannette is er nooit van gecharmeerd. Via een omweg van 7 km komen we toch bij camping Merida. We mogen onze tent al opzetten om ons na zessen te melden bij de receptie. We horen ’s avonds dat het morgen dag van de arbeid is en dat ze dat hier uitbundig vieren.

1 Mei
We blijven hier een dag langer om Merida te verkennen.  Zo zijn vele winkels een dag dicht. We lossen een paar geocaches op en vertoeven we op een terrasje.

Dag 7 
2 mei
Miajadas
De tent opruimen is alweer een automatisme geworden. Na 50 minuten staan we bij de poort van de camping. We pakken de route op die vandaag redelijk vlak is, 70 km en 300 hoogte meters. De akkers worden omgeven door betonnen kanaaltjes om het water aan te voeren. Hier geen landbouw zonder irrigatie. We zien overal leidingen en open kanaaltjes om het land te kunnen bevloeien. In Miajadas is de camping 11 km vanaf het dorp. Hier hebben we geen zin in. Navragen bij een winkel verwijst ons voor informatie naar het gemeentehuis. Hier hebben ze voor ons wel een onderkomen. We kunnen hier gratis maar pas om half negen terecht. Na wat doorvragen mag het toch eerder. Om half twee opent een politieman de deur van het anderhalve km verder gelegen gebouwtje. Prima toeven hier met alle noodzakelijke spullen. We krijgen helaas geen sleutel en blijven bij het gebouwtje. Op het eind van de straat is een gebouw met wel tien ooievaarsnesten. De vogels klepperen met hun snavel. Het geluid van de ooievaar. We vragen ons af wat ze doorgaans eten. Een ooievaar zweeft boven ons. We lezen een boek en drogen de was in de wind.

Dag 8
3 mei 
Torrejon el Rubio
De route is vandaag vooral mooi. Als we de snelweg overgaan komen we op een smal weggetje in een mooie omgeving. Stenen markeren de weilandjes. Soms lopen er koeien, schapen of paarden. Het glooit. De weg is met stukken slecht. De weg ligt er dan uit en we moeten uitwijken voor gaten en kuilen. In de weilanden staan vaak bomen, soms zo dicht als een bos. Er rijden hier weinig auto’s. Soms is het pittig klimmen. We lunchen op de enige bankjes die we zien rond de middag. In Torrejon el Rubio is de Auberge dicht. Bij Alojamiento Monfrague vinden we onderdak tegenover het hotel wat een tientje duurder is. Het vrouwtje doet heel ingewikkeld om ons ingecheckt te krijgen. De winkels zijn dicht, toch vinden we een bakker die toevallig bij zijn zaak is en vriendelijk voor ons open doet. We moeten tot half negen wachten voordat we kunnen eten. Een menu kost hier niet meer dan 10 euro. Vaak nog minder en je krijgt meer dan voldoende. Om half negen zitten er alleen nog maar Nederlanders. De Spanjaarden eten nog later. We hebben heerlijk weer, 28 graden. ’s Avonds koelt het lekker af

Dag 9
4 mei
Aldeanueva del casa camping Roma

We klimmen door het nationaal park van Monfragüe. Het staat bekend om zijn zwarte ooievaars en vale gieren. We zien er een aantal gieren door de thermiek net een hoge rots ontstijgen. Een magnifiek gezicht. In Peru hebben we dit ook gezien. Geweldige beesten. Het mooie weggetje wijst ons naar Plasencia. Onderweg komen we nog langs een camping. We willen eigenlijk naar Valdeobispo vandaag maar dan moeten we in een hotel. We fietsen door, maar besluiten om als het kan naar de volgde camping in Aldeanueva te fietsen. We weten niet precies hoever dat is. Op de gps zien we dat het hoogteverschil heel goed te doen is. We fietsen Valdeobispo voorbij en klimmen naar 450 meter. Een mooi rustig weggetje. We pauzeren uit de zon onder een boom met mooi uitzicht. We blijven rond deze hoogte hangen. Het blijft hier natuurlijk glooien. Op een stuk onverharde weg rijden we een paar pelgrims voorbij. Bij een ruïne komen we weer op de verharde weg. Net voor Zara de Granadilla zien we veel mensen die hier naast de weg aan het picknicken zijn. Het is zondag en dan trekt iedereen er hier op uit. Uiteindelijk wordt het toch nog een flinke etappe, maar om half vijf zijn we dan toch op Camping Roma. Met wifi. We kunnen wat boodschappen doen bij het tankstation. 

Dag 10
5 mei 
Candelario

We liggen met de camping aan de route en klimmen meteen naar het volgende dorpje, Baños de Montemayor. Hier begint de klim pas echt. Van 800 naar 1325 meter. Op 1000 meter ligt nog een dorpje. Een klim met 870 hoogtemeters. Op de top komen we een andere vakantiefietser tegen. Simon, een Engelsman die alleen fietst,  hij is net onderweg en wil een jaar onderweg blijven. Eenmaal boven dalen we nog wat af naar  Candelario en zoeken in dit oud en steil op een helling gelegen dorpje een supermarkt. De camping Castanos ligt nog hoger. We checken in, betalen 12,20€ en zoeken een plaatsje uit. We zijn de enigen op de camping, ook geen stacaravans of zoiets. We zetten de tent dicht bij de was- en toilet gebouwen. Altijd makkelijk. Komt de eigenaar een paar uur later met een hoop lawaai en geschreeuw aanzetten. We staan op de verkeerde plek. Deze zijn voor caravans. We mogen uiteindelijk blijven staan. Ook de rest van de dag komt er niemand bij. Waarom hij zich zo druk maakte? ’s Avonds lopen we een keer door het dorp. Er is niets te doen. Een paar hoog bejaarde mannetjes lopen nog op straat. Het zien er wel heel mooi oud uit.

Dag 11
6  mei 
Salamanca
Vanmorgen kunnen we nog net het water voor de thee koken en dan stopt de benzine brander er mee. We hebben aan de brander eigenlijk geen onderhoud sinds dat we de grote kraan van de benzine eerst dicht draaien, dan de kleine, en dan de kleine weer opendraaien om het restant benzine te laten vergassen. Eerst flakkerde de laatste benzine nog en zorgde voor veel roet. Het gaatje gaat dan dicht zitten. In Béjar tanken we eerst weer benzine voor € 1,03 en kopen bij de bakker brood om vervolgens eerst wat te klimmen en dan af te dalen. We dragen een shirt met lange mouwen omdat het op 1150 meter best fris is. Bij de klim van 160 meter gaat het shirt weer uit. Pelgrims lopen ons dan juist weer voorbij. Spanje blijft een mooi land, zeker op de fiets. De weggetjes zijn hier smal. Auto’s houden veel afstand als ze passeren. Wij helpen hen wanneer we net voor een bocht zijn en zien dat ze ons in kunnen halen. Wij wenken dan dat ze voorbij kunnen rijden. We zien zoveel meer dan dat we met de auto zouden zijn. Het blijft klimmen en dalen tussen de velden. Alles is afgemaakt met hekwerkjes of stenen muurtjes. In de weides staan overal koeien en schapen. Soms komen we een paar honden tegen maar deze weten zich te gedragen. Soms fietsen we een camino voorbij. De pelgrim groeten we met “Buen camino”: een goede pelgrimstocht gewenst. De gps met track is ideaal. We hoeven alleen de track te volgen. We weten precies tot op de meter hoeveel we nog mogen klimmen of rijden. Door de stoeltjes van Helinox kunnen we ook overal comfortabel pauze houden. In Salamanca doen we zoals gebruikelijk eerst boodschappen voordat we de camping opzoeken. 

Dag 12
7 mei
Zamora
We hebben een verkeerde camping gekozen qua ligging. We moeten de stad in het noorden verlaten, dus mogen we eerst de stad door. Eerst klimmen, dan over een onverhard pad om vervolgens op een weg uit te komen. Helaas vandaag een beetje saai. lange rechte weggen, weinig dorpjes, toch pittig klimmen. In Zamora fietsen we eerst de camping voorbij. Jeannette heeft haar zinnen gezet op de auberge. We zijn echter te vroeg en mogen samen met de caminogangers wachten buiten in de schaduw. Eenmaal open blijkt dat we in deze auberge niet welkom zijn omdat deze alleen voor de wandelaars bedoelt is. Winkelen en terug naar de camping. Die blijkt op slot, terug naar het dorp. De vvv is dicht. Met de gps op zoek naar een hostel. Zo gevonden en de route wordt  door het apparaat gewezen. Hostel Reina ligt aan het Plaza Mayor, een leuk plein. Na wat afdingen, mogen voor 30€  blijven. We hebben eten gekocht, dat maken we bij de rivier op een bankje. Wandelaars vragen of we koffie aan het zetten zijn. Verder vertoeven we op het Plaza Mayor, een gezellig plein. Lekker op een terras en de warmte van Spanje.

Dag 13
8 mei 
Shagun
We vertrekken vroeg, vandaag staat er 125 km op de planning. We fietsen de stad uit en komen in een glooiend landschap. Over kleine wegen, weinig verkeer en veel landbouw. Er wordt gesproeid, gezaaid en geoogst. De kleine dorpjes geven een welkome afwisseling.  Eerste hebben we wat wind tegen, maar na de middag valt de wind weg en zijn we toch, net na drieën in Shagun. Dit dorpje ligt op de noordelijke route van de wandelwegen naar Santiago de Compostella. Onderweg zijn er naar ons weten geen overnachtingsmogelijkheden. We kunnen zo op de camping omdat de receptie nog afwezig is. Een mooi grasveldje is onze plek. Eerst wassen en dan verse aardbeien eten. We betalen later de camping bij de receptie.

Dag 14
9 mei
Nantes
Eerst een keer of vier klimmen en dalen van een 60 meter, waarbij we in totaal blijven klimmen. We zien vanaf het dorpje Shagun al vele wandelende pelgrims, soms een fietsende. De ene wandelaar is dik ingepakt, de ander loopt in een hemdje. Anderen hebben wandelstokken bij zich van aluminum. Anderen een houten stok. Met of zonder bagage, de meeste met. We verlaten de verharde weg en komen de wandelaars rechtstreeks tegen. Buen Camino wordt er veelal gegroet. Het onverharde pad is lang maar ook breed genoeg. We fietsen links en rechts, om de wandelaars de ruimte te geven.  We verlaten de camino en mogen het laatste stuk van de 87 km nog klimmen en dalen naar het dorpje Gemerjets. Hier komen we door het oude dorp en zoeken de camping op.

Burgos – Nantes
24 juni 2015
Ad Peters, de oude buurman van Jeannette brengt ons met een busje weg naar Rotterdam airport. De fietsen in een doos, deze keer wel. Via Madrid kun je niet soepel vliegen zonder doos, zo hebben we bij de terugweg vorige keer gemerkt. Deze keer staat het ook in de voorwaarden van Transavia. We beginnen al met een vertraging. We hebben 2 uur tijdsruimte voor de bus van Madrid naar Burgos. Er schijnt ook geen trein meer naar toe te gaan. Vorige keer zijn we met de trein van Burgos naar Madrid gereisd, toen reed die nog wel. Via internet hebben we nu de bus geregeld. Het vliegtuig moet voor Madrid een paar rondjes maken omdat we nog niet kunnen landen. Op het vliegveld in Madrid hebben de bagagemannen staking. Weer een half uurtje erbij. De fietsen komen als laatste door hetzelfde gat als de koffers. Ze zetten hiervoor de band wel even stil omdat de doos er diagonaal doorheen moet. Zoeken naar Terminal 4, de plek waar onze bus zal vertrekken. We moeten hiervoor een etage omhoog, maar de lift is te klein voor de dozen. Dus via de trap, dan de bus in en een 7 tal km verder weer uitstappen. Eerst met de lift naar platvorm min 1 en met de platte roltrap naar etage nul. Een weg over met taxi’s en dan staan we net op tijd, met 2 flightbags, 2 handbagage tassen, en 2 dozen met fietsen klaar voor de bus. Die 20 min later komt. De fietsen kunnen er plat onder in. 3 uur in de bus en we komen om 01.30 uur in de nacht aan in Burgos. Fietsen uit de doos, trappers erop. Lucht in de banden, tassen erop en 400 meter verderop naar het hotel. De receptioniste heeft in de gaten dat Jeannette al 2 uur jarig is en biedt ons een drankje aan. De hotelkamer is heel luxe en dat voor 46 euro. Het lijkt wel een suite.  Moe en tevreden dat alles gelukt is vallen we in slaap.

Dag 15
25 juni 95,5 km
Calzada
We fietsen Burgos uit, maar dan weer in omdat we de kathedraal gemist hebben. De grote kerk is te mooi om te missen. We kopen ook meteen brood en tanken de benzinefles helemaal vol. Dan vervolgen we de route die we vorig jaar gestopt zijn. De zon schijnt. De wegen zijn relatief vlak. We zijn net Nieuw Zeeland gewend. Na 95 km komen we op een campingveld in Santa Domingo de Calzada. Op een groot net aangelegd campingveld, helemaal alleen met onze nieuwe tweedehandse Hilleberg tent. De vorige tent is in Nieuw Zeeland gesneuveld. De toiletvoorzieningen zijn dicht bij. We hebben het gebouw voor onszelf. Normaal eten we rond 18 uur. Maar het is te warm om zo vroeg te eten. Het was een zware dag.

Dag 16
Logorno
26 juni 60 km

Via een tractorpaadje hervatten we de GPS route, vandaag 59 km. We komen pelgrims te voet en op de fiets tegen die naar Santiago de Compostella gaan. We volgen ongeveer de tegenover gestelde route. Een automobiliste wijst ons zelfs in de auto dat we toch echt de andere kant op moeten, naar Santiago. Fietsers op een racefiets kunnen we vertellen dat we toch echt naar Frankrijk willen.  Op de camping krijgen we een klein plaatsje met 3 andere fietsers; pelgrims die de andere kant op gaan. We zijn er vroeg en kunnen zo nog wat uitrusten.

Dag 17
27 juni
71,5 km

We vertrekken om 8.30 uur als laatste van de fietsers. Vandaag flink klimmen. Waarschijnlijk de zwaarste van onze trip. Hoogte meters 950. Rustige landweggetjes met wijngaarden en korenvelden. We winkelen onderweg. Ons mes is te bot om brood te snijden dus kopen we een nieuwe. We moeten voor de camping 6 km van de route. De gps berekend op het laatst een route over een grindweg. We nemen de gok en vinden een mooie brede grindweg naar Mendigorria. We hoeven zo ook niet door het centrum en missen zo een laatste flinke klim. De camping ligt aan een mooie rivier. Tegemoet komende fietsers zijn vaak Nederlanders, te zien aan het merk fiets. Koga of Santos.

28 juni 
Espinal 
77,5 km
De laatste dag met een echte klim van net iets meer dan 1000 meters. Grote machines dorsen het koren. Voor akkerbouw is hier een regeninstallatie nodig. Anders groeit er niet veel. We gaan langzaamaan de Pyreneeën in. Het blijft langzaam klimmen tot de laatste 10 km dan gaat het wat steiler naar Espinal op 900 meter. De omgeving is dan inmiddels weer groen. Veel bossen, een mooie rustige weg volgen we tot aan de camping. Door de hoogte is het hier wat frisser en mogen dan ook in de avond kleren met lange mouwen aan doen. Op elke camping is er inmiddels gratis wifi. Een plek kost voor ons, 20 euro.

29 juni
95 km
We klimmen de laatste tweehonderd meter naar de top. Op de berg is het mistig. De wolken komen van de Franse kant aan zetten. We passeren de grens met Frankrijk. Dan mogen we afdalen. We komen een aantal fietsers tegen. Sommigen kunnen niet fietsen maar lopen met de fiets aan de hand omhoog.  In St Jean Pied de Port is het een drukte van belang. Veel souvenirwinkeltjes. We zoeken een bakker en een supermarkt. Net buiten het pelgrimsdorp zoeken we een grasveldje in de schaduw om koffie te zetten en een gebakje te eten. Het blijkt een camping te zijn. We dalen gemakkelijk verder af en zetten koers richting de kust. De omgeving is weer groen, bebost. In Bayonne zoeken we de weg naar de eerste camping, Jobel geheten. Er staan in de buurt geen bordjes, maar op de plek die de gps aangeeft is inderdaad een camping. De receptie is nog gesloten. Het is warm. We zetten ons tentje alvast neer. Ook als we gaan slapen is de warmte nog niet weg. Een geringe inspanning veroorzaakt al zweet. Alle gaaswanden van de tent open dus. Fietsen maakt ons toch moe en we vallen gemakkelijk in slaap.

30 juni
Vlak fietsen, hoe zal dat bevallen. We volgen de Velodyssee, de kustroute van Frankrijk. In eerste instantie lijkt het veel interval training. Overal bochten, klimmen, weg overstekken en weer aanzetten. Dan camping na camping. Later volgt het fietspad bosroutes over een mooi klein asfaltpaadje. De groene bordjes en groene verf op de grond geven het pad duidelijk aan. Als we eenmaal aan een lunchpauze toe zijn ontbreken de bankjes. We fietsen door en bij het oversteken van de oceaanweg bij Cap du L’Homy zetten we onze brander op het asfalt en de stoeltjes er net naast. Later komt een boswachter zeggen dat we zo niet mogen stoken in dit gebied. Eigenlijk wilden we nog 20 km verder fietsen, maar omdat de temperatuur de 40 graden bijna aantikt stoppen we bij de vlakbij gelegen camping. De gemeente camping ligt vlak aan zee. Veel bos, leuke plekjes. Op de zee zijn mensen aan het golf surfen.

1 juli
103 km campsite La Fôret
Het 2 meter brede fietspad bevat veel paaltjes en bordjes. Meer dan volgens ons nodig is. We fietsen een aantal honderden meters van de kust. Soms zien we de Atlantische oceaan, vaak niet. We doorkruisen soms een dorpje. Er zijn meer fietsers op het fietspad. Soms vakantiefietsers, veel dagjesfietsers. De laatste fietsen we met regelmaat voorbij. Bij een grote supermarkt doen we de boodschappen voor de dag. Dan een groot meer en regelmatig campings. Veel schaduw door de bomen. Op de campings is het nog rustig. Het hoogseizoen begint. Vandaag ligt onze camping achter een hoge duin, Dune du Pilat, de hoogste duin van Europa. We lopen er op wat een hele inspanning is.


2 juli 
Arès 49 km
Vandaag een korte dag. Er staan op het fietspad zoveel bordjes en je steekt zoveel weggetjes over waarvoor een stopbord staat, dat het onmogelijk is om hier te fietsen, als je ook telkens echt stopt. We remmen wel telkens wat af. We fietsen niet ver van het water. In Arès fietsen we het dorpje in en zoeken de camping op. Les Alberts. Een mooie kleine familie camping. ’s Middags fietsen we naar het strand voor een borrel, ’s avonds eten we bij Chez Pepe aan de vissersafslag. Een klein restaurantje precies waar alle vis aan wal wordt gebracht.

3 juli
89 km
We fietsen door een bosrijk gebied. Het fietspad blijft hetzelfde, het zigzagt door de kuststreek en de duinen. We fietsen een landtong in, maar hebben niet zoveel brandstof meer. De huizen worden er niet meer op. Evenals de tankstations. Halfweg op de route vinden we een tankstation, maar deze is alleen te gebruiken met een Aviacard, en die hebben we niet. We fietsen door en lunchen midden op de rustige weg, naast het fietspad. We zien een vakantiefiets stel uit Frankrijk voorbij gaan. Later halen we ze weer in. Dan verschijnen er grote campings aan de kust. In Montalivet is een kleinere. Ze vertellen dat er even verder ook een tankstation is, naast de supermarkt.

4 juli
44 km
We fietsen door Montalivet, langs de zee. We hebben niet eerder echt aan de zee gefietst tijdens deze route. De mooie Franse huisjes, het strand. Het ziet er mooi uit. In Verdon sur mer kunnen we gelijk de veerboot op fietsen. Voordat we zitten vaart hij al. Aan de andere kant van de oever, in St Palais sur mer fietsen we weer verder langs de zee. In het dorpje zoeken we een camping op. Aan de andere kant van de weg ligt een mooie groene kleine camping.

5 juli
81 km
We volgen eerst een stuk kust om een inham van de zee en een waterrijk gebied te omzeilen. Vandaag hebben we te maken met wat tegenwind. We komen samen met een Belgisch echtpaar op de gps route een stuk tegen wat niet klopt met de bewegwijzerde route. We draaien om en steken 500 meter eerder het met bordjes aangewezen pad in. De route neemt echter een grindpad met veel bomen er omheen. Een welkome afwisseling. De campings raken even op en we fietsen dus maar door, totdat we in Vergeroux komen. We hebben een eurostekker bij ons en kunnen zo op de camping onze telefoon en oplaadbare batterijen voor de gps gewoon opladen.

6 juli
84 km
We vervolgen de route op het fietspad. De snelweg is vlakbij. Even zijn we er vanaf, maar dan volgen we toch weer dezelfde lijn, totdat we naar het noorden gaan. Dan weer leuke asfaltweggetjes en smalle grindpaden. Soms een dorpje. Als we een supermarkt zien dan maken we er gebruik van. Het is niet zeker dat we er nog een tegenkomen. De gps route van de officiële site klopt niet altijd. Het volgen van de bordjes op de route is wel veilig. We komen bij een hobbelige grasweg en draaien daarom maar om. We mogen helemaal naar het dorp Mauron. We laten de camping liggen en kiezen voor de volgende in St Michel d Ouche. Eentje met 4 sterren eigenlijk 1 te veel voor ons. We houden van kleine familie campings. We komen op een veldje alleen te staan omdat we geen stroom gebruiken. Vaak staan we dan toch op een stroomplekje en tappen dan gratis wat stroom af voor de telefoon. ’s Avonds is er disco voor de jeugd.

7 juli
70km
Ook hier ligt de camping aan de route. Het lijkt vanaf nu wel een camping route, de ene volgt de ander op. Dan weer een stuk door een dorp, dan weer een mooi wit grindpad langs de kust. Soms even wat klimmen maar het is nooit veel. Sablien de collon Is een grotere stad aan de kust. ’s Middags gaan we naar de zee en zitten op een bankje op de boulevard. De camping Les Roses is midden in de stad. Met 4 sterren wel wat duurder. 26 euro.

8 juli
84 km
Afwisselende route, veel klein grind. Onze brede banden doen het hier goed op. Op hele stukken fungeren de bomen als windbreker. Zo nu en dan komen we een vakantiefietser tegen. Soms weer langs de zee, dan weer over waterrijk gebied. We fietsen weer op een landtong. Eerst nog een hoge lange brug over. Net voordat we het water weer over zouden mogen nemen we de laatste camping.

9 juli
84 km
Helaas, we  moeten terug. Eerst denken we over de weg, die bij eb vrij valt, over te kunnen. Nu blijkt het juist net vloed te zijn. Dus terug naar het dorp en weer terug naar de hoge brug en een nieuwe weg zien te vinden. We laten dit de GPS doen. 25 km verderop zitten we weer op de route en hebben in totaal 12 km verder gefietst dan via de ebweg. We wisten niet dat het zo werkte, niet goed voorbereid. Gelukkig dat het maar een klein stukje om is. De grindweg blijft leuk, niet ver van de kust. Soms een inham waar vissersbootjes hun vis en schelpdieren aan de wal brengen. ’s Middags komen we meer vakantiefietsers tegen. Soms hele families met opa en oma er achteraan. Dan weer een stukje om omdat de brug alleen voor voetgangers is. Bij Saint Michel  gaan we op zoek naar een camping. De eerste is vol met vakantiewoningen. Bij Les Rochelets bezetten we het laatst plaatsje. Lekker genieten van de zon.

10 juli
Eerst nog een stuk langs de kust dan langs de Loire naar Nantes. We zien nu minder fietspad en meer asfaltweggetjes. Helaas hebben we oosten wind. In Nantes fietsen we eerst naar camping Sebastiaan. We kunnen hem eigenlijk niet goed vinden dan maar de andere. Hierdoor fietsen we nog een stuk langer dan de bedoeling is. Gelukkig loopt er een tram vlakbij en kunnen Nantes daarmee bezoeken

11 juli
Om 20.00 uur vertrekt de fietsbus van Fietslijn.nl (voorheen cycletours). Er zitten maar 9 fietsers in de bus, lekker veel ruimte dus. We komen de volgende dag om 08.00 uur in Breda aan.

Via en track op de gps fietsen we dan nog van Breda naar huis.