Van Opotiki via Napier naar Wellington

En dan weer fietsen
Er wordt in ieder geval een dag mooi weer voorspeld. Een mooie gelegenheid om onze fietstocht voort te zetten na 6 fiets loze dagen. We nemen de weg naar het noorden en komen na een mooie route, die voert langs een aantal meren, na 87 km al vroeg aan in Whakatane. Een stadje pal aan de grote oceaan. We ontmoeten een Amerikaanse fietser. Hij wil superlicht reizen en dat doet hij ook. Hij heeft nagenoeg niets bij zich zien we de volgende ochtend. In zijn tassen is volgens ons plaats voor 1 broek, 3 paar sokken, een ultra dunne slaapzak en een tandenborstel. De tent zit bovenop. Niet echt onze manier van kamperen. Als we weer onderweg zijn komt hij ons wel fluitend voorbij op een helling. 20 kg minder bepakking zegt hij. Wij hebben het langzame klimmen er graag voor over.

Naar Gisborne
We zijn nu in Opotiki. Een klein stadje aan de Noordkust. Vanaf hier maken we een doorsteek naar de oostkust, naar Gisborne. Waarschijnlijk twee dagen fietsen met morgen een zware dag met veel klimmen. Gisborne is de meest oostelijke stad van de wereld. Nog oostelijker en je reist een dag terug in de tijd. In 1769 zette James Cook hier zijn eerste voet op Nieuw Zeelandse bodem.

Vakantietijd
Ook hier is de vakantietijd aan gebroken. Hoewel er op de campings nog weinig van te merken is. Er is iedere dag plaats genoeg. We zitten nu al twee dagen lekker buiten bij onze tent. Dat geeft een goed vakantiegevoel.

Overal waar je komt is kerstmuziek, kerstbomen en kerstversiering en dat blijft toch raar. Ook de supermarkten hebben, net als bij ons, allerlei aanbiedingen om de lekkerste kerstdiners te bereiden.

Wij zitten ondertussen lekker op de luxueuze campings en maken ook de heerlijkste gerechten. Omdat elke camping een oven heeft en soms zelfs ook pannen en borden hebben we opeens veel meer mogelijkheden dan de gebruikelijke pasta met tonijn. Het is bijna een feest om iedere dag door de supermarkt te lopen en te bedenken wat we zullen eten.

wij wensen jullie allemaal alvast fijne kerstdagen toe met veel sneeuw en lekker eten. Wij fietsen hier gewoon nog een stukje verder.

Het is zomer!

Er is de afgelopen week van alles gebeurd maar het belangrijkste is dat het weer is omgeslagen: het is nu echt zomer!

Als we in Opotiki vertrekken is daar nog weinig van te merken. Na een nacht van bijna niet slapen door de regen en wind vertrekken we met een loodgrijze lucht. Het is nog net droog. Dat duurt precies een half uur en dan kunnen de regenjassen weer aan. De route is erg mooi. We fietsen eerst een stuk vlak door een agrarisch gebied. Dan volgt een klim van 700 meter door een kloof. Mooi bos, leuke rivier en men zegt ook mooie uitzichten. Daar zien we door het grijze weer helaas niets van. Tegen koffietijd komen we zowaar een overdekte picknicktafel tegen. Erg welkom!

Na 75 km komen we aan in Matawai. Er is hier geen camping maar wel een hotel zo hebben we gelezen. Wat blijkt, er is wel een kleine camping en het hotel is op zondag gesloten. Des te beter. Het is inmiddels droog geworden en we zien zelfs nog blauwe lucht. Verder is er helemaal niets te beleven in het kleine dorpje midden in de bergen. Gelukkig hebben we gisteren al een maaltijd ingeslagen.

Op naar de zon
Een makkelijke dag naar Gisborne. Veel afdalen. We zijn dan ook al voor de lunch op de camping. Die ligt pal aan het strand en als we aan komen rijden valt vooral het blauwe zeewater op. Het ziet er idyllisch uit en we besluiten dan ook meteen om hier een extra dag te blijven.

Kerstavond
Via een relatief makkelijke route komen we aan in Wairoa. Het is kerstavond en we vinden een gezellige camping. Bij een frans gezin met kinderen, op wereldreis, brengt de kerstman de cadeautjes zelfs in de tent. Er staan een aantal caravans op vaste plaatsen en die hebben allemaal héél veel verlichte kerstversieringen. Op een gegeven moment komt er zelfs een busje van het plaatselijke bejaardentehuis een rondje rijden. Leuk uitje voor de oudjes. Super kitsch maar toch ook wel weer gezellig.

Bergmeer Waikaremoana
Eerste kerstdag vinden we een geschikte dag om naar het bergmeer Waikaremoana te fietsen. Het meer ligt zo’n 600 meter hoger en de camping 64 km verderop. We fietsen deels over een gravelweg. Het grind rolt soms onder onze banden weg wat een extra techniek vereist. Die leren we gaande weg. Laten we zeggen dat een asfaltweg beter, makkelijker en veiliger fietst. Je wordt er ook niet zo moe van. Met een gemiddelde snelheid van minder dan 11 km/uur komen we aan op de camping. Die ligt direct aan het meer. Ook hier blijven we weer een extra dag om een wandeling te maken naar een nog hoger gelegen meer en we fietsen naar een waterval.

Via dezelfde route fietsen we weer terug naar Wairoa waar we terug op de kerstcamping staan. Als het zo meteen donker wordt zullen alle kerstversieringen weer in vol ornaat zichtbaar zijn.

Fietsers
Op de camping zijn nog twee andere fietsers. Een Kiwi die zo’n beetje rondreist per fiets en hier en daar wat werkt. Er is ook nog een Fin die nog drie weken te gaan heeft van zijn reis van 6 maanden. Vandaag had hij pech met zijn banden en hij heeft moeten liften naar hier. Geen banden te krijgen hier. Wij kunnen hem helaas ook niet helpen, onze 26 inch banden zijn te klein voor zijn 29 inch wielen.

Ondanks wat kleinigheidjes hier en daar hebben we nog geen stukken gehad aan onze fietsen. Altijd fijn en hopen dat we dat zo kunnen houden.

Omgeving
De omgeving is prachtig. De goede wegen zijn rustig en verlaten. Soms toetert een automobilist en steekt een duim omhoog, om ons te ondersteunen. Vaak langs een rivier of de oceaan fietsend. Vele kleine heuveltjes en bergen rijgen zich aan elkaar vast. Alles is groen. In het oosten zijn veel outdoor mensen. Wandelen, fietsen, watersport. De mensen zijn hier relaxed en vriendelijk. Kinderen roepen onderweg ” Merry Christmas”.

2e deel Noordereiland

Geniet van 2015!
Op 29 december 2014 komen we aan in Napier, een relaxte art deco stad aan de oostkust. Het is lekker weer en we vinden een gezellige camping dicht bij de binnenstad. We besluiten om hier oud en nieuw te vieren.

Voor die tijd hebben we nog een leuke excursie naar de Jan Van Genten kolonie die bij cape kidnappers zit, zo’n 20 km ten zuiden van Napier. Er zitten hier bijna 10.000 Jan Van Gent paartjes. Ze brengen hier hun jongen groot. De vogels wegen ongeveer 2 kg en hebben een spanwijdte van 2 meter. De kaap is alleen bij laag water te bereiken. Vandaag, oudjaarsdag, is het al vroeg eb, de tour start om 6.30 uur. We worden om 5.45 uur opgehaald. Onze tour gaat met oude trekkers met aanhangers over het smalle strand. Erg leuk om de kaap op deze manier te bereiken. Op de terugweg staat het water al een stuk hoger en rijden we regelmatig door het water.

Oud en nieuw
Die avond gaan we op tijd naar de stad. We eten er eerst wat in een Ierse pub en gaan daarna naar het muziekfestival aan het strand. We pendelen een paar keer op en neer tussen de Ierse pub met Ierse live muziek en het festival. Tegen middernacht is het vol op en rondom het festival terrein. Uiteraard tellen we met z’n allen af tot het nieuwe jaar. Het jaar wordt ingeluid door vuurwerk. Een mooi einde van een gezellige avond. Bijzonder om in je T-shirt bij het strand te staan en te weten dat het in Nederland nog een halve dag duurt voordat 2015 begint.

Opvallende zaken
We zijn nu vier weken in Nieuw Zeeland en dan vallen er natuurlijk een aantal dingen op:

ze rijden hier links. In het begin altijd even wennen, vooral op de rotondes, maar nu weten we al niet meer beter.
de wegen zijn prima, vaak mooi asfalt. Af en toe hebben we een gravelweg. Ook die zijn goed onderhouden en meestal prima te fietsen.
andere weggebruikers houden goed rekening met fietsers, behalve de buschauffeurs, die scheuren altijd te dicht langs. Via een spiegeltje op ons stuur proberen we in de gaten te houden wat voor verkeer er in aantocht is.
de bel van spoorwegovergangen staat ’s nachts af.
er zijn hier veel koeien en nog meer schapen. Lamsvlees en goede biefstuk zijn in iedere supermarkt verkrijgbaar. Lekker voor op de BBQ die op ongeveer iedere camping aanwezig is.
Maori’s begroeten elkaar door de voorhoofden tegen elkaar te drukken. Ziet er best apart uit.
er zijn hier heel veel mensen met een tattoo, Moari’s hebben ook vaak tattoos in het gezicht.
de Nieuw Zeelanders zijn allemaal super vriendelijk. Ze willen je altijd helpen zonder opdringerig te worden.
wij zijn eigenlijk nooit in een Engelstalig land op vakantie. Wel heel erg handig. We kunnen echt met iedereen communiceren. Dat is behalve erg handig natuurlijk ook erg leuk.
we hebben nog niet heel veel vakantiefietsers ontmoet. Vier keer een solo fietser en vandaag voor het eerst een stel.
het fietsen is eigenlijk prima te doen. Soms erg steil, tot 14%, maar ook dat went. Haarspeldbochten kennen ze hier in eerste instantie niet, de weg gaat steil omhoog de berg op. En het blijft de hele dag op en neer gaan. Sommige mensen, die we spreken, geloven soms niet dat we over een bepaalde route gefietst hebben maar dat valt dus allemaal wel mee, vinden wij zelf.
ze verkopen hier vooral veel fabrieksbrood. We missen ons eigen gebakken brood.
veel mensen lopen hier op blote voeten. Regelmatig komen we iemand tegen in de supermarkt of gewoon in de winkelstraat op blote voeten. Op zijn minst een raar gezicht en het lijkt me ook pijnlijk aan je voeten.
de meeste huizen zijn hier van hout. Dat had ik me van te voren niet echt gerealiseerd. Het ziet er mooi uit en het is ook logisch. Hout is één van de exportproducten.
een kerkhof ligt hier bijna altijd in het open veld, zonder een heg of hek er om heen. Soms gewoon een hoekje tussen mais of graspercelen.
je kunt hier je eigen kentekenplaat op je auto kiezen. fun4u2 staat er op een auto.
opnames van het programma Obese zijn hier heel makkelijk te maken. Kandidaten in overvloed. Je ziet overal light producten, fitness centra waar je 24 uur per dag terecht kunt en detox programma’s voor wie tijdens de feestdagen te veel heeft gegeten.

We gaan richting Wellington
1 januari zitten we weer op de fiets richting Wellington. We fietsen vier dagen door een mooi berglandschap met vooral veel koeien, schapen en bos. Steile en minder steile klimmetjes wisselen elkaar af. De route is mooi en erg rustig, er komen soms maar 1 of 2 auto’s per uur voorbij.

Goede en rustige wegen
De laatste dag is een route van 90 km naar Masterton. We verwachten een zware dag met veel klimmen. Dat blijkt erg mee te vallen, de laatste 30 km kunnen we bijna freewheelen met de wind en de helling mee. Om 13.30 uur hebben we de geplande kilometers er dan ook al opzitten.

Het plan is om vanuit hier de trein naar Wellington te nemen omdat de wegen vanaf hier erg druk en dus gevaarlijk zijn. Omdat het zo’n lekker weer is en we vroeg zijn besluiten we nog een nachtje op de camping in Masterton te blijven. Daar ontmoeten we een Engelse fietser die vandaag 165 km heeft afgelegd over de highway. Je moet er maar zin in hebben.

We nemen de trein naar Wellington en nemen daar voor drie nachten een hostel. Er zijn in de stad Wellington helaas geen campings voor tenten. We hebben een gezellig backpackershostel gevonden in de binnenstad. We blijven hier drie nachten en vertrekken donderdag 8 januari met de ferry naar het Zuider Eiland.

We zijn ruim een maand op het Noorder Eiland geweest en hebben vooral al heel veel mooie natuur gezien tijdens het fietsen. Nieuw Zeeland is erg relaxed. Aardige mensen en ruimte genoeg voor alles en iedereen. Dat wordt op het Zuidereiland alleen nog maar beter is ons beloofd.

Wellington

Wandelen is ook fun!
We vermaken ons prima in Wellington. We hebben een leuk backpackershostel gevonden midden in het centrum en eigenlijk alles is op loopafstand. We verkennen eerst een deel van het Te Papa museum. Het is een nationaal museum waar veel over de historie en bijvoorbeeld informatie over aardbevingen en vulkanen van Nieuw Zeeland te zien is. Zeer boeiend. Na een ochtend ons daar prima te hebben vermaakt hebben we nog niet de helft gezien. Misschien morgen maar weer terug. Buiten is het ook leuk. Vooral het oude havengebied waar ze oude loodsen hebben opgeknapt. Daar zijn nu vooral veel terrassen, restaurantjes en verhuurbedrijven voor fietsen, skates, kano’s en nog veel meer. Af en toe een shopje en een ijstent en ook nog gratis wifi.

Daar willen mensen zijn en wij dus ook. De volgende dag weer terug naar het Te Papa, nu geschiedenis over de vroegere bewoners de Maori’s, en in de middag met de kabeltrein naar boven, een wandeling door een mooi park en nadien de stad. We zijn al twee keer bij de St Pauls church geweest, de oudste (houten) kerk van Wellington. Beide keren was er een begrafenis en was de kerk niet toegankelijk. Daarna hebben we het maar opgegeven.

Na 17 fietsdagen met in totaal 1246 kilometers en 12530 hoogtemeters is het een goed moment om de oversteek te gaan maken naar het Zuidereiland.

Auckland – Bay of Islands – Rotorua

Abel Tasman NP en de Westkust