Peellandpad


Een wandeltocht van 5 dagen van Den Bosch naar Roermond

Peellandpad
Klik op kaartje voor interactieve map

Vrijdag 13 februari
De voorbereiding was nog nooit zo “goed”. Door de fietsen (nieuwe mtb’s) moet dat wel. De bar-ends die de plaatselijk fietsenmaker nog zou leveren zijn er echter niet. Hij heeft ze wel besproken maar het blijken alleen linkse te zijn. We krijgen andere geleverd. Een broer van Jeannette brengt ons weg naar Zaventem, de luchthaven van Brussel. Omdat hij al vroeg weer moet gaan werken en ons voor het werk even weg brengt, vertrekken we om half vier in de ochtend. Een fiets kan met het wiel, en de juiste bescherming, naast het frame in de doos, zodat er twee in een Renault Scenic passen. Ook dit is goed voorbereid. Op de luchthaven mogen we nog anderhalf uur extra wachten voordat we in kunnen checken. We staan als eerste in de rij. Een beambte stelt monotoon een tiental vragen, over onze reis en bagage. Als eerste mogen we inchecken. Aan een andere balie zijn andere reizigers al eerder klaar dan wij. Het duurt even. De stewardess begint te bellen. Ons ticket, zo merken we nu, is van een dag eerder. Zo staat het ook op de print die we mee hebben genomen. Wij hadden dit niet gezien en volgens ons zou de dertiende februari afgesproken zijn. Het staat echter wel op het mailtje dus… We moeten naar de desk van Continental Airlines. We kunnen met deze vlucht nog wel mee maar de aansluitende vlucht van New York naar San José blijkt voor vandaag vol te zitten. Ons ticket is niet meer geldig, ook de terugweg niet. Die is geannuleerd omdat we gisteren niet zijn komen opdagen. Eerst maar eens iets eten. Via alle desks van vliegmaatschappijen die naar Costa Rica vliegen proberen we informatie te krijgen over een vlucht die, zo snel als mogelijk, vertrekt. De desk medewerkers kennen ons ondertussen totdat we bij Connections, een reisbureau wat de laatste aanbiedingen heeft, een goede en goedkope vlucht kunnen boeken. Op zondag kunnen we vliegen met American Airlines. We moeten de hele vlucht opnieuw betalen. De fietsen zijn bij deze maatschappij wel gratis en mogen mee als tweede stuk bagage. Als we naar het Etap hotel bij het vliegveld gaan, zijn we toch blij dat we alsnog kunnen vliegen, ook al is het een paar dagen later, en niet naar huis hoeven. We maken niet eens ruzie om deze dure fout. We hebben het allebei niet gezien. We zoeken na de reis wel uit hoe het met de kosten zit. In plaats van in de warmte van Costa Rica, zitten we dus nog een paar dagen in de kou (net boven nul) van Brussel. Het Etap hotel ligt op zeven kilometer vanaf het vliegveld. Gelukkig hebben ze een shuttle service. We hebben weinig kleding bij ons voor deze temperaturen. We trekken alles aan wat we hebben en gaan met de bus naar het centrum van Brussel en bekijken daar Manneke Pis.

Peellandpad1


Route Peellandpad

Het Peellandpad voert de wandelaar vanuit ’s Hertogenbosch het sappige Meierijse landschap van het riviertje de Aa in, over grasdijken richting Heeswijk-Dinther. Ter hoogte van kasteel Heeswijk buigt het pad af richting Uden en het natuurpark De Maashorst. Daar betreden we het eigenlijke Peelland, tot voor kort nog woest en slecht toegankelijk door barre stuifzanden, uitgestrekte heiden en verraderlijke veenmoerassen. Dat landschap is nog slechts ten dele terug te vinden temidden van de weidse boerenontginningen, in de Deurnesche Peel, Mariapeel en Groote Peel met name. Het pad voert ook door bossen van formaat als De Stippelberg en door het ongerepte Limburgse Leudal om tenslotte via het landgoed van het monumentale kasteel Horne uit te komen bij Roermond.

De makers van het Peellandpad hebben ook een ongemarkeerde variant door het Nationaal Park De Groote Peel opgenomen. Deze variant is wel beschreven en op de detailkaarten terug te vinden.
Net als alle andere Lange-Afstand-Wandelpaden is het Peellandpad in twee richtingen te lopen – de wit-rode markering is uw baken onderweg.

Het Landschap
Het landschap is redelijk kleinschalig maar gedurende het pad toch wel heel erg wisselend. De ongemarkeerde variant door de Groote Peel is zeer de moeite waard. Het nadeel is dat men deze maar beperkt mag bewandelen. Niet tussen 15 maart en 15 juli i.v.m. het vogelbroedseizoen en ook niet tussen 15 oktober en 15 december i.v.m. het vogeltrekseizoen. Let daar dus op.

Het deel in de Mariapeel (en dit geldt denk ik ook voor de Groote Peel) hebben wij gelopen op een erg warme dag. We hadden toen erg veel last van muggen.
Rustmogelijkheden zijn er in het veld voldoende. Je komt regelmatig een mooie picknickbank in het bos tegen. Er zijn op de route van dit Peellandpad een aantal pleisterplaatsen aangelegd. Dit zijn meestal cafés waar wandelaars welkom zijn, ook met natte kleding en vieze schoenen.

Overnachting
Wij hebben dit pad gelopen zonder gebruik te maken van de overnachtingsmogelijkheden. Er zijn een aantal campings langs de route, maar omdat wij van geen enkele gebruik hebben gemaakt kan ik over de kwaliteit niets zeggen. Voor ons was het de bedoeling om tussen de laatste twee dagen een overnachting te hebben op een camping, maar omdat we dit stuk voor 15 maart (i.v.m. het vogelseizoen in de Groote Peel) moesten lopen, waren de campings nog niet open.

Openbaar vervoer
Wij hebben bijna geen gebruik gemaakt van het openbaar vervoer. In deze streek is een redelijk goed net van openbaar vervoer, niet veel reismogelijkheden met de trein, maar wel veel met de bus.

Dag 1
voorjaar 1997

Vandaag starten we met de wandeling over het Peellandpad. Om kwart voor 7 zijn we bij Kitty die ons naar Den Bosch brengt. Om half acht zijn we begonnen aan de wandeling. Al vrij snel lopen we Den Bosch uit. Het begint hard te waaien. We lopen tussen open velden en stukken bos, richting kasteel Heeswijk. In de buurt van het kasteel hebben we onze eerste stop met koffie en thee op een bankje in het bos, een prachtig stekje om te rusten. Rond half twaalf komen we al weer in de buurt van het huis van Paul en Kitty in Vorstenbosch. Het begint langzamerhand te regenen. Ondanks de regen lopen we toch gewoon door, het zal zo meteen toch wel ophouden? Tegen de tijd dat we echt zin hebben om te pauzeren regent het nog steeds.
We zijn dan inmiddels aangekomen op de Bedaf een erg mooi stuk met zandverstuivingen. We willen naar het pannenkoekenhuis “De Pier” te lopen om wat te eten, omdat we de verkeerde weg inslaan lopen we er juist vandaan. Als we daarachter komen hebben we geen puf meer om weer door de regen terug te lopen. Door het bos weer verder. Midden op een fietspad, staand in de regen eten we brood  en drinken we thee, met de regencape aan. Niet echt gezellig. Dan maar doorlopen tot aan het bezoekerscentrum Slabroek, daar zullen we tenminste wel koffie en thee kunnen krijgen. Bij het centrum aangekomen blijkt het in deze periode net gesloten te zijn wegens een verbouwing (bij dit bezoekerscentrum vertrekt een zevental natuurwandelingen. Een aantal van deze wandelroutes zijn aan elkaar te koppelen tot een dagtocht). Het is ondertussen gelukkig even droog. Zittend op een slagboom drinken we nog wat. Hier is ons eindpunt gepland, maar omdat we hier niet naar binnen kunnen, lopen we maar verder door natuurpark ‘De Maashorst’. We kronkelen richting Uden. Bij het openluchttheater ‘Naat Piek’ vinden we het na 37,5 km echt genoeg.

Na nog een stop gaan we op weg naar het centrum van Uden. We willen de kortste weg nemen maar dat is niet helemaal gelukt, we hebben nog 4 km gelopen voordat we op de markt zijn. In totaal dus 42,5 km gelopen en dat met slecht weer, veel regen en wind. Niet echt een goed begin van dit pad. Kitty gebeld of ze ons op wil halen. We moeten nog een uurtje wachten. We zitten echter in ‘Ons Café’ achter een trappist, dus geen probleem. Net als we denken dat ze er wel bijna zal zijn, gaat de mobiele telefoon en belt Kitty dat het een uurtje later wordt i.v.m. drukte op het werk, maar we zitten droog en bestellen er dus nog maar één. Om 18.00 uur rijden we naar Vorstenbosch om vervolgens weer naar Oirschot te rijden.

Dag 2
voorjaar 1997

We rijden eerst naar het eindpunt van onze geplande wandeling van vandaag; De Stippelberg in Bakel. Daar zetten we de auto neer. De vader van Jeannette haalt ons daar op en brengt ons naar ons vorig eindpunt, het openluchttheater in Uden. We lopen via landweggetjes en paden via Volkel, Odiliapeel en Venhorst komen we op het terrein van Huize Padua. Daar komen we nog enkele collega’s en bewoners van de afdeling van Vincent tegen. Daarna door Handel langs de O.L. Vrouwe kerk naar “Cleefs Wit” (vroeger een moeras omringd met een stuifzandwal). Daar lunchen  we in een prima schuilhut die aan de rand van het bos staat. Tot nog toe is het voor ons bekend terrein, maar dat wordt nu langzaam anders. Via ‘Cleefs Wit’ komen we op de Stippelberg. Dit is een mooi natuurgebied met stuifduinen. Na in totaal 31,5 km wandelen is het einde van de route van deze dag. Deze dag was het in tegenstelling tot de 1e dag mooi weer, droog en hebben we een afstand gelopen die goed te overzien was.

Dag 3
maandag 28 juli 1997

We rijden naar Kees en Patricia in Deurne. Van daaruit rijden we naar de parkeerplaats in de Mariapeel. We parkeren de auto en rijden met Patricia weer terug naar de Stippelberg. Het is vandaag een warme dag, we lopen in korte broek en een T-shirt. Langs het defensiekanaal beginnen we last te krijgen van de eerste muggen. Vincent is zijn pet vergeten en knoopt daarom zijn T-shirt maar om zijn hoofd en een takje in de hand om de muggen te bestrijden. In het laatste stuk wat we die dag lopen in de Mariapeel kunnen we één markering niet vinden. Na drie keer het hele stuk op en neer te hebben gelopen komen we 3 kwartier later toch nog op de goede route terecht. Via een stuk langs de Helenavaart komen we weer op de parkeerplaats bij de auto. We hebben vandaag 32 km gelopen. Er resten ons nu nog 60 km van het Peellandpad voordat we in Roermond aankomen. Het volgende stuk bevat een variant door de Grote Peel die we graag willen volgen. Dit gebied is in het trekseizoen (van 15 oktober tot 1 december) gesloten. Onze volgende etappe kunnen we dus pas lopen na 1 december maar liefst wel weer voor 15 maart want dan begint het broedseizoen en is het gebied weer gesloten tot 15 juli. Het laatste deel willen we lopen in twee dagen met een overnachting op een camping in Meijel.

Dag 4
We zetten de auto neer bij de parkeerplaats in de Mariapeel, ons vertrekpunt voor vandaag. Het is een beetje een donkere dag. We beginnen al vrij snel aan de variant die door de Grote Peel loopt en niet is gemarkeerd. Ook zonder markering is het goed te doen, vooral door de erg duidelijke omschrijving in het boekje. Daarna gaan we door de velden op weg naar Meijel. Onderweg proberen we Kees en Patricia al te bereiken dat ze ons in Meijel op kunnen komen halen. Ze zijn er niet en spreken een boodschap in op het antwoordapparaat. We komen net voor Meijel nog langs twee campings waar we hadden willen overnachten, maar helaas deze gaan pas open op 1 april. Om 16.10 uur arriveren we in Meijel en wachten in een café totdat Patricia om 16.45 arriveert. We gaan mee naar de parkeerplaats in de Mariapeel, halen onze auto op en blijven slapen bij Kees en Patricia in Deurne.

Dag 5
maandag 16 maart 1998

’s Morgens vanuit Deurne, met alleen een kop thee op, vertrekken we naar Meijel. Nadat we onze auto bij het busstation hebben achtergelaten gaan we op weg voor de laatste etappe richting Roermond. Via Heibloem en Ophoven arriveren we in het Leudal. Dit is echt een schitterend natuurreservaat. We lunchen op een bankje in het bos en krijgen wat opmerkingen van passerende wandelaars die we plotseling een aantal zien en die het raar vinden dat we daar water koken voor soep en thee. Na het Leudal gaan we richting Horn, daarna is het nog maar een stukje tot aan Roermond. We liepen vandaag 30 km. In Roermond drinken we nog een trappist op de goede afloop en gaan met een bus studenten weer terug naar Meijel. Onze auto staat er nog en we kunnen dus weer huiswaarts. Dit was het einde van het Peellandpad. Door ons gelopen in 5 etappes. Hoewel een gedeelte voor ons bekend was, omdat we vroeger in die buurt gewoond hebben, kwamen we toch weer op veel plaatsen die we wandelend nog niet meegemaakt hadden. Een leuke ervaring.