Provence


Een 10 daagse fietstocht door het schilderachtige Provence

provence
Klik op kaartje voor vergroting

3 mei 2007
Naar Marseille
2 weken voor vertrek boeken we via internet www.ryanair.com 2 vliegtickets retour Eindhoven-Marseille. Het is ook mogelijk om daar direct twee fietsen bij te boeken (90 euro voor 2 fietsen retour). We pakken de spullen, in de week voor vertrek, bij elkaar volgens de inpaklijst. We regelen twee fietsdozen en droppen onze fietsen zonder pedalen en met het stuur gedraaid. Als vanzelf staan we weer op Eindhoven Airport. De fietsen gaan door de speciale bagagedoorvoer. Nog geen anderhalf uur na de start landen we in Marseille. Omdat we een uur voor middernacht landen hebben we een hotelkamer geboekt (Etap), net buiten het vliegveld. Bij aankomst staat bij de ingang van het hotel het bordje “complet”. Dus blijkt het vooraf boeken voor een hotelkamer laat op de avond een goede keus.

4 mei 2007
Etap hotel Marseille – Rians
Eigen route tot Rians via de N8 en routenummer 25, 65,5 km.
Na het zoete franse ontbijt (we missen wel de kaas en vleeswaren op ons brood) hangen we onze tassen aan de fiets. Het regent behoorlijk, maar we gaan toch fietsen. Zoals altijd duurt het even om de route te zoeken. Thuis hebben we met www.michelin.com een fietsroute naar Aix en Provence laten berekenen. Bij het eerste dorpje begeeft de fiets van Jeannette het al. De derailleur kan nog maar twee versnellingen aan. Onder het afdak van een tankstation, dat toevallig dicht bij is, schuilen we tegen de regen en lenen een combinatietang. Hiermee herstellen we de beschermkabel van de derailleurkabel. Als we even verder stilstaan komt er meteen een vriendelijke Française op ons af om ons te helpen. Ook de automobilisten toeteren. Niet om ons van de weg af te hebben maar juist te ondersteunen. Via kleine weggetjes fietsen we naar Aix en Provence waar de eigenlijke route van Luc Oteman begint (Fietsen langs de Zuid-Franse Gorges). Het glooiende landschap bevindt zich tussen de 300 en 1000 meter hoogte. Langzaam klimmen we naar 400 meter, waarna in het routeboekje, twee korte steile klimmen staan aangegeven naar 630 m. Opvallend zijn de mooie huisjes in de Provence met typische paars-blauwe vensterluiken. Er staan veel bomen en de eerste Gorges doemen al op. Pas bij de afdaling naar Rians stopt het met regenen/miezeren. In het laatste stuk heeft onze kleding wat tijd om te drogen. Jeannette merkt dan ook dat haar achterwiel tegen de remschoentjes aanloopt. Bij de gemeente camping in Rians aangekomen blijkt dat deze pas op 1 juni open gaat. We fietsen het leuke stadje in op zoek naar een andere slaapplaats. Onderweg zijn er leuke wild kampeerplekjes, maar het natte weer weerhoudt ons hiervan gebruik te maken. Een medewerkster van de VVV verwijst ons naar een hotel met 1 ster, L’es Planade heet het. Na aankomst kijken we naar de fiets van Jeannette. Er blijken twee spaken te zijn gebroken. We zetten er twee noodspaken in, met dank aan die Vakantiefietswinkel in Amsterdam, waar we ooit een fietsreparatiecursus hebben gevolgd. Het was ons anders niet gelukt. Bij navraag blijkt er ook geen “reparateur de velo” in het dorp te zijn. We zien dus maar wanneer we die tegenkomen om de noodspaken te vervangen. Als het moet hebben we gereedschap en kunnen we het euvel met zelf meegebrachte spaken herstellen. Buiten op een bankje hebben we een prachtig uitzicht over een lager gelegen landschap. We vertoeven hier een groot gedeelte van de avond. De wolken partijen geven een wisselend en soms ook een onheilspellend beeld. Het valt ons op dat er veel mensen op straat zijn.

5 mei 2007
Rians – Aups – Moustiers

Routenummers 23 in tegengestelde richting en 22, 77,5 km.
We ontbijten niet in het hotel met jam, maar lekker met brood, kaas en vlees even verderop onder een overkapping. Via de D561 verlaten we Rians via een 3 meter breed weggetje. Hier en daar passeren we een dorpje dat dan wat hoger op een heuvel ligt. Soms wat klimmen, dan wat dalen. De kaarten in het boekje van Luc Oteman zijn vrij duidelijk. De wegnummers staan aangegeven. Er rijdt soms een auto voorbij. Na Aups begint een klim naar 784 m. In het bos staan veel planten onder de bomen nu in bloei, blauw, rose, paars en wit. Dan lekker afdalen naar het azuurblauwe Lac de Sainte Croix met daarachter de Gorge du Verdon. Het wolkendek er boven is echter zwart. Na het meer klimmen we naar Moustiers. Op het laatste stuk besluiten we om morgen de bepakking op de camping te laten en een rondrit door/langs de Grand Canyon du Verdon te gaan maken. Voor vertrek hebben we grofweg een route uitgezet. Afhankelijk van hoe het gaat, passen we die aan. We dachten eerst dat de Gorge te steil zou zijn. Nu zonder bepakking durven we de klim wel aan. Op camping Le Vieux Colombier, net voor Moustiers zetten we onze tent op. We smeren de kettingen van de fietsen, en stellen de pedalen (SPD) en de derailleur nog wat af.

6 mei 2007
Rondrit Grand Canyon du Verdon

Routenummers 4a en 4b, 89 km.
Moustiers – Pont de Soleils – Moustiers
De nog niet droge was laten we maar buiten hangen. Het weer ziet er goed uit. Door eerst 4b, de zuidelijke route, te kiezen mogen we al snel gaan klimmen naar 1200 meter. Zonder de 20-25 kg bepakking scheelt het wel. We krijgen een prachtig uitzicht over De Verdon. We maken er veel foto’s van. Bovenop de bergketen die aan de andere kant van het meer ligt, is het landschap vlak. In de verte onderbroken door de Mont Ventoux. Een camper die regelmatig stopt, rijden we telkens voorbij. Mensen kijken ons met een glimlach aan. De meeste toeristen zijn met de auto, camper of motor. Met tussenpauzes hebben we uitzicht over de diepe kloof met onderin het riviertje de Verdon. De kloof is in totaal 21 km lang en 700 m diep. Na een tunnel, een “port” en een “balcon” dalen we af naar de brug bij Soleils (650 m) om vervolgens weer hoogte te winnen. De donkere wolken die langzaam samen gepakt zijn komen nu tot ontlading. Onder een rots, die over de weg hangt, wachten we tot de plensbui over is. We denken aan de was die op de camping hangt, niets aan te doen. Misschien heeft de buurvrouw ze wel van de wasdraad genomen zodat ze droog blijven. Dan klimmen we eerst naar 800 m en later naar 1000 m. De afdaling naar Moustiers is prachtig met uitzicht op de kloof en de rivier. Na bijna 90 km zijn we toch weer blij dat we op de camping zijn. Hier blijkt het dan niet geregend te hebben. We koken onder het afdak bij de receptie, omdat er dan wel een buitje valt. ’s Avonds lopen we nog even naar het schilderachtig dorpje wat zeker de moeite waard is. Leuke winkeltjes, aardewerk ateliers, watervalletjes, prieeltjes, plein en terrassen.

7 mei 2007
Moustiers – Manosque

Routenummer 5, 55 km.
Eerst maar weer benzine tanken. De eerste, zeer rommelige (het was eigenlijk een halve autosloop) benzinepomp vlak bij de camping is gesloten. Even verder is er weer één. De man wil ons eigenlijk niets verkopen, de minimum afname is volgens hem 5 liter. Na wat aandringen laat hij ons toch tanken. We klimmen eerst 150 m om weer af te dalen naar een riviertje. Zo gaat dat vandaag een paar keer. We stoppen bij een betonnen bruggetje voor een pauze. Als we opstaan om te vertrekken, waait een zitmatje van het bruggetje naar beneden, 3 of 4 meter lager in struiken en bomen. Een zitmatje gebruiken we om onze broeken schoon te houden, zodat we deze weinig of niet hoeven te wassen. Er staat geen water in het riviertje. Maar door de wilde begroeiing kunnen we er van die kant niet bij. De andere kant van de weg is wel toegankelijk maar het blijft steil en begroeit. De buis onder de weg blijkt hoog genoeg om er gebukt door te lopen. Er hangen een paar vleermuizen in die, bij het zien van Vincent, snel het luchtruim kiezen. Met zitmatje vervolgen we onze weg naar Valonsole. De omgeving is mooi, licht golvend. Nu fietsen we op de vlakte die we gisteren aan de andere kant van het meer zagen. We zien hier veel akkerbouw met klaprozen die nu in bloei staan. Een fraai gezicht. De lavendel staat helaas niet in bloei. Die bloeit in juni. Achter ons zien we de Alpen met sneeuw op de top en flanken. Via Raisin de Vallonque dalen we af naar Manosque waar we nog voor de lunch op de camping aankomen. ’s Middags komt er een wind op zetten, de mistral. 

8 mei 2007
Manosque – Sault

Routenummer 6, 65 km.
We staan vandaag een uurtje eerder op. Ook nu waait het flink. We zoeken de route weer op. In het dorp staan geen wegnummers aangegeven waardoor we het niet meteen kunnen vinden. Vervolgens is klimmen en afdalen met tegenwind vandaag het parool. De route blijft mooi kronkelen door een bos en landbouwgebied. Afdalen met wind tegen, gaat vandaag niet echt hard. Met 20 km per uur “storten” we ons het dal in. De dorpjes, groepsgewijs gebouwde huizen, zijn vaak van een afstandje al te zien omdat ze hoger gelegen zijn. We blijven achter ons de Alpen met hun sneeuw zien. Simiane la Rotonde voorbij zien we de eerste duidelijk beelden van de Mont Ventoux, een kale 1900 meter hoge berg. We fietsen veel over asfaltweggetjes zonder veel verkeer. Door de wind wordt het een extra zware dag. De laatste col laten we daarom aan ons voorbij gaan en nemen de D30, een vlakkere route, maar ook hier blijft de wind, Mistral, ons tegenwerken. Uiteindelijk komen we uitgeput in Sault. We pauzeren eerst in het dorp en zetten koffie om ons op laden voor de paar laatste kilometers. Op het dorpspleintje spelen een paar mannen petanque. De camping, een paar kilometer buiten het dorp blijkt open te zijn dus we kunnen ons tentje neerzetten. Na een verfrissende douche hebben behoorlijke honger en proberen we wat bij te eten, wat in eerste instantie niet echt lukt. De halve voorraad is nog niet genoeg. Later zoeken we het dorp op en eten daar een pizza. Dan krijgen we het gevoel weer wat terug. Vandaag, 8 mei, is hier een feestdag (herdenking van de oorlogen), de winkels zijn dan dicht. Hier hebben we al rekening mee gehouden.

9 mei 2007
Sault – Vaison la Romaine

Routenummer 8, 72 km.
Er is een fietsenmaker niet ver van de camping. We komen er echter een half uur voor openingstijd langs. We hebben geen zin om hierop te wachten en fietsen dus door. We rijden onder de Mont Ventoux langs. We dalen af door de Gorges de la Nesque. Prachtige uitzichten en afgronden. Er is bijna geen verkeer. Soms komen we een fietser tegen. Hier en daar een grottunnel. Steil gaat het niet naar beneden over de weg. We hoeven niet veel te remmen en niet echt veel vaart te maken. Na 30 km komen we in Villers sur Auzon. De route vandaag is echt leuk. Geen lange wegen, veel kronkels in de weg. Soms 100 of 200 meter klimmen, maar meer afdalen. We fietsen een aantal campings voorbij omdat ze te ver vanaf een dorp en dus te ver van een winkel zijn. Tot 14.30 uur zijn de supermarkten ook dicht. Zo arriveren we bij Vaison la Romaine op camping Carpe Diem. Deze schijnt, volgens het routeboekje, duur te zijn, 26 euro. Tot 30 juni kost deze echter maar 16 euro. Later fietsen we het Romeinse dorp in waar veel oude gebouwen en overblijfselen uit de Romeinse tijd staan. Het duurt even voordat we het commerciële centrum gevonden hebben. Het leven is hier prima. Geen gehaaste mensen, ze hebben alle tijd. Dit werkt ook rustgevend op ons.

10 mei 2007
Vaison la Romaine – Orange

Routenummers 9 en 10, 53 km
In een dorp de route volgen is altijd zoeken. Zo ook in Vaison la Romaine. Via mooie veldweggetjes en veel wijngaarden vervolgen we onze route. We zijn hier in de wijnstreek van de Cote du Rhone. Het is bijna vlak hier. Soms 20 of 50 meter klimmen, dan weer wat afdalen. We komen verschillende wijnhuizen tegen. We willen eigenlijk naar Avignon fietsen maar besluiten in Suez la Rousse, waar we onze koffiepauze houden, om in Orange te stoppen. Bij de plaatselijke boulangerie kopen we nog een chocoladebanket met poedersuiker. Een specialiteit van deze streek. Deze verorberen we meteen, heerlijk genietend in de zon op een muurtje bij een boom. In dit dorp is een wijnuniversiteit gesitueerd in een oud kasteel, wat boven het dorp uittorent. In Orange lunchen we bij de Arc de Triomphe op een bankje en zoeken de camping op. ’s Middags bezoeken we Orange en diens beroemde, en goed bewaard gebleven, theaters uit de Romeinse tijd.

11 mei 2007
Orange – Avignon

Routenummers 11, 35,5 km
Orange verlaten is voor ons ook weer even een probleem. In het boekje van Luc Oteman moet je kiezen tussen het kaartje of de omschrijving met hoogteverschillen. Makkelijker zou het zijn om een kopie van de beschrijving en hoogteverschillen te hebben. De ander kan dan via de kaart de route lezen. Zo zullen we, een volgende keer, de route vooral in de stadjes en grotere plaatsen makkelijker vinden. We komen nu echt meer in de bewoonde wereld. Meer auto’s op de wegen. We kruisen spoorlijnen en snelwegen en de brede rivier de Rhone. In Roquemaure tijdens de koffiepauze zitten we als zo vaak op een bankje midden in het dorpje. Een ouder stel komt even onze fietsen inspecteren en zien dat het Batavus fietsen zijn, Nederlanders dus. Zij zijn met “Eigen-Wijze Reizen” ook aan het fietsen. Bij hen wordt de bagage elke dag vervoert en staat het eten klaar in het hotel of pension. Ook een leuke manier. We fietsen verder via een klein weggetje tussen een spoorweg en de rivier de Rhone in. Ook hier weer veel wijngaarden. We steken de Rhone over en komen in Avignon waar we de laatste camping, net voor de stad, bij de brug, nemen. Een oude camping met grote oude Platanen. Een hoger gelegen gedeelte voor de trekkers. ’s Middags bezoeken we de stad. Met het paleis du Pape, waar 7 pausen hebben gewoond voor de middeleeuwen. Hier in de buurt ligt ook het dorpje Chateuaneuf du Pape, een beroemd wijnhuis. Op de camping bereiden we op onze 1 pits benzinebrander, buritos met kaas. Een oven, om de kaas te laten smelten, hebben we niet, maar het smaakt toch goed.

12 mei 2007
Avignon – Lourmarin
Routenummers 12 en 19, 71,5 km
Dwars door Avignon naar een treinspoor en de rivier de Durance. Tussen deze twee in loopt onze route. Er is nauwelijks hoogte verschil tot aan Caumont. Dan zitten we tussen de wijn- en olijfgaarden, om via een 2 meter breed pad naar Cavaillon te fietsen. Van hieruit zoeken we het spoor en de rivier weer op tot we mogen gaan klimmen. Via kleine weggetjes en dorpjes winnen we hoogte. Bij een klimmetje naar Puget ligt de ketting van Vincent ineens op de weg. De fiets op zijn kop en maken. Met de kettingpons is het zo klaar. De vuile handen schoonmaken met een Wettie en weer verder. Ook hier komt de cursus van Eric Schuijt weer goed van pas. In Lauris raken we zoals al in het routeboekje voorspeld de route kwijt. Via de wat grotere D27 bereiken we toch Lourmarin waar we de camping opzoeken. Na terugkomst van de winkel blijkt er nog een spaak van de fiets van Jeannette kapot. We proberen de tandwielcassette te verwijderen. Dit lukt niet. Het is wel nodig om de spaken te kunnen vervangen. De fietsenmakers zijn morgen (zondag) dicht. Hier in het dorp is niet eens een fietsenmaker. We zien 5 km verderop een spoorlijn op de kaart staan. Navraag bij de receptie blijkt de dichst bij zijnde station in Aix de Provence te zijn, 35 km verderop. Op de camping gaan we op zoek naar een lift naar de stad. Er zijn ongeveer 15 standplaatsen bezet. Een gezin gaat morgen toch die kant op en heeft ook nog dakdragers voor onze fietsen.

13 mei 2007
Lourmarin – Aix en Provence

0 km

Met Marco, Sylvia en Luca rijden we per auto naar Aix en Provence. Ze zetten ons zelfs bij de camping af. Om half 11 hebben we de tent alweer staan. ’s Middags lopen we naar het dorp om informatie op te doen voor morgen. Om in ieder geval bij het vliegveld van Marseille-Provence te komen. Tot ontsteltenis van ons, volgens de lokettiste blijkt er sinds 2 jaar geen trein meer te lopen. Er is wel een bus. Bij navraag is het mogelijk om elk half uur naar het vliegveld te gaan. De fietsen kunnen volgens de chauffeur onder in de bus. Alleen als het heel druk is, dan zou het niet lukken. Maar dat komt bijna nooit voor. Dan zou het dus ook nog een half uurtje later kunnen worden. Er is wel een fietsenmaker in de stad, maar niet open op zondag.

14 mei 2007
Aix en Provence – Vliegveld Marignane

Eigen route, 47,7 Km
De tent ingepakt en met bepakking de fietsenmaker opgezocht. Deze blijkt op maandag gesloten. We besluiten dan maar gewoon te gaan fietsen. Hopend dat de fiets van Jeannette het houdt. De kuilen in de weg ontwijkend en daardoor de fiets van Jeannette sparend, zoeken we de fietsroute naar het vliegveld van Marseille weer op. We hebben de hele dag de tijd voor 30 km. Gelukkig houdt de fiets het. De fietstocht eindigt zoals hij 11 dagen geleden begonnen is, met bewolking en wat regen. We vermaken ons nog een tijd in Marignane, het dorpje vlak bij het vliegveld. We zoeken dan het vliegveld weer op. De fietsen in een fietshoes. De bagage weer verdeeld over de twee flightbags. Bij het inchecken willen mensen van de bagage onze fietsen in eerste instantie over de scanband te laten lopen. We zien dit fout gaan. Na luid protest komt er een official die de fietsen bekijkt en dan kunnen ze zo het vliegtuig in. Een fiets van staal kun je toch niet scannen!! Dan vliegen we weer terug naar Eindhoven Airport.