Rio Grande naar Porvenir

We doen voor 6 dagen boodschappen. Afhankelijk van de wind kan het zo lang duren voordat we bij de boot in Porvenir aankomen die ons naar Punta Arenas zal brengen. Het past allemaal maar net in de fietstassen.

Alternatieve route
We vertrekken vroeg vanuit ons hostel in Rio Grande. Iedereen is nog in een diepe slaap en ook voor het ontbijt is het nog te vroeg. Dan onze eigen broodvoorraad aanspreken. Het waait wel maar nog niet heel hard. We willen via een alternatieve route naar Porvenir en uiteindelijk Rio Grande fietsen. Daarvoor moeten we 15 km terug over de ruta 3. Er is ook een binnendoor weg van ripio. Daarvoor moeten we aan het begin en eind onze fietsen over een hek tillen. Alle tassen eraf en hop erover. We komen precies uit bij de politiepost. Daar begint de ripio weg waarvan we niet zeker weten wat die ons gaat brengen. Een heel dunlijntje op de kaart en een via via verhaal dat een Belg pas geleden deze route heeft genomen. We zullen zien. De weg is best goed en de wind is redelijk maar nog wel tegen in te fietsen. Het landschap bestaat uit één grote kale vlakte met regelmatig een groep lama’s. Erg mooi om te zien, we krijgen er maar geen genoeg van. Soms zit de weg vol gaten en kuilen of bestaat hij uit alleen wasbordachtige structuur. Gelukkig duurt dat nooit lang. Voor de eerste koffiestop vinden we een mooi schuurtje om uit de wind te zitten en voor de lunch een groepje bomen die ons luwte geeft. Het waait ondertussen behoorlijk. We willen graag vandaag de Argentijnse grens halen om bij het douanegebouw te kunnen kamperen. Daar aangekomen krijgen we een heel recreatiegebouw toe gewezen. Compleet met werkend gasfornuis en matrassen. We zijn helemaal happy.

Smokkelen
De volgende dag is het heerlijk weer, helemaal windstil. We vertrekken richting Chileense grens. Daar maken we ons een beetje zorgen over. Je mag naar Chili geen verse spullen meenemen. Die hebben we nogal wat bij ons, we zijn nog wel een aantal dagen onderweg. We hebben groente, fruit, eieren, kaas en vlees. We kregen een tip van een Oostenrijks koppel om de verboden spullen in een aparte tas te doen en die buiten het gebouw te laten. Check van de tassen doen ze toch altijd binnen. We zijn benieuwd of dat gaat lukken. We zijn rond 7 uur bij de grens en zien helemaal niemand. De slagboom is naar beneden maar daar fietsen we gewoon langs. We zijn blij dat we er voorbij zijn en geen check hebben gehad. We hebben al onze lekkere verse spullen nog. Later horen we van een Italiaan dat dit misschien niet zo’n goed idee is, nu zijn we eigenlijk illegaal in Chili, kan nog wel een probleem worden als we het land weer uit willen. Moeten we toch eens even over nadenken.

Nog meer fietsers
Het weer blijft prachtig en net als we even een kleine pauze hebben komen we een fietser tegen. Het blijkt een Duitser te zijn. Hij is al een jaar en 10 maanden onderweg en is bezig aan zijn laatste dagen richting Ushuaia. We wisselen nog wat informatie uit en gaan weer verder.
Zo komen we bijna dagelijks wel één of meerdere fietsers tegen. De meesten zijn bezig aan het laatste deel van hun reis richting Ushuaia. Zoals we al wisten is een reis van 3 maanden ook erg kort. De meesten zijn 1 – 2 jaar onderweg.

De wind
We zien een klein bosje en daarna niets dan leegte voor ons. Het is nog redelijk vroeg maar omdat we niet weten wat we verder nog tegen komen zoeken we een plekje in het bos. Een mooie grasondergrond en zelfs een stookplaats. Daar maken we die avond, dankbaar gebruik van. We hebben een heerlijk warm vuurtje. We staan lekker uit de wind maar horen wel aan de bomen dat het nog steeds waait. Zo ook de volgende ochtend. Als we vertrekken hebben we pal de wind tegen en we moeten behoorlijk trappen om tegen de wind in de komen. De snelheid gaat van 10, 9, 8 en soms zelfs maar 6 km/uur. Onze troost is dat er na 35 km een afslag komt. Daarna zullen we in ieder geval deels de wind mee hebben. En dat is zo! Wat een verademing. De eerste 25 km hebben we 3 uur over gedaan, nu doen we bijna 20 k min een uur. Onderweg ligt er één hele grote kei waar we goed achter kunnen zitten voor een wind loze lunch. Die middag bezoeken we een parkje waar ze de koningspinguïns weer hebben geïntroduceerd. Ze zijn hier voor het laatst uitgestorven en komen nu alleen nog op Antarctica voor. Sinds enkele jaren hier dus ook weer. Prachtige beesten met die gele kleur. Dan nog 15 km te gaan naar het oude busstation op de kruising, een begrip onder fietsers. De ripio weg bevat veel losse stenen in het laatste deel en dat fietst zwaar en is lastig om overeind te blijven. Op de valreep vinden we onderweg ook nog een geocache.

Oud bus gebouw (halte) op de kruising
Na 80 km bereiken we het oude bus gebouwtje. Een klein houten gebouwtje van ongeveer 4 bij 3 meter. Er staan een paar banken in en er ligt een matras. Fijn om uit de wind te zijn, die is ondertussen aangewakkerd tot stormkracht. We koken, zoals iedere dag, een heerlijke pasta maaltijd en hebben een rustige avond. We slapen op het matras. Om 23.30 uur worden we gewekt door nog 2 fietsers. Ze zijn in de avond gaan fietsen toen de wind was gaan liggen. Die kwam toch weer opzetten en hebben moeten opboksen tegen stormwind, uiteindelijk ook nog in het donker. Ze waren superblij dat ze er in het hokje nog bijpasten. Eén van de twee mannen is de Italiaan die we in het hostel in Rio Grande hebben ontmoet. Klein wereldje zo.

Op naar Porvenir
In de ochtend praten we wat over de wind. Die is nu nog rustig maar we verwachten dat die later vandaag wel weer op zal komen zetten. Er zou op 40 km van hier nog een soortgelijk bushokje zijn. We gaan fietsen en we zien wel. Porvenir ligt 95 km verderop. De tegenwind is de eerste paar uur wel te doen. Na twee uur hebben we al 25 km afgelegd en koffie zetten we in het bushokje op 40km. Helaas is het maar klein, 1 bij 1 meter, en heeft het kapotte ramen en geen deur. Geen optie om te overnachten. De benen van Jeannette voelen als pap en ze komt maar niet vooruit. We hopen dat we iets vinden om te overnachten, want helemaal naar Porvenir gaat het vandaag niet worden. Het hoeft ook niet persé. De boot naar Punta Arenas vertrekt vandaag om 14.00 uur, dat halen we niet. Morgen vertrekt die pas om 19.00 uur. Het landschap is weer heel weids met links de zee en rechts een glooiende kale vlakte met af en toe wat koeien of schapen. Altijd lopen er wel ergens wat lama’s. We zien, net als gisteren, weer een meertje met flamingo’s. Rond lunchtijd zien we wat vissershutjes aan de kust en gaan een kijkje nemen. Helaas allemaal op slot. We kunnen wel lekker uit de wind zitten.

Slapen op een estancia
We gaan weer verder en zien na een half uurtje een estancia heel dicht bij de weg. Vaak staan de estancia’s met naam aangegeven en liggen ze een aantal kilometers vanaf de weg. Deze niet. We besluiten om erheen te gaan en te vragen of we mogen kamperen. De man vraagt direct of we in een huis willen. We zeggen nog beleefd dat we alleen een plaats voor de tent willen. Als hij het nogmaals zegt willen we natuurlijk graag een kijkje nemen. Het blijkt een leegstaand huis te zijn, waarschijnlijk bedoeld voor arbeiders op de estancia. Het is een compleet huis met keuken, badkamer, woonkamer en slaapkamer met stapelbedden en matrassen. Er is een kachel in de woonkamer en voldoende droog stookhout. Wat een cadeau! Dit is echt lekker om even bij te komen. Het uitzicht vanuit de woonkamer is adembenemend; landerijen op de voorgrond, dan de zee en daar achter nog de bergen van de overkant. We maken de kachel aan en zitten heerlijk warm. We lezen wat in ons ebook.
We hebben thuis ansichtkaarten laten maken die we achter laten als bedankje. De vrouw des huizes komt nog naar buiten als we de volgende dag weer vertrekken en we bedanken haar uitgebreid.

Het laatste stukje naar Porvenir
Het waait behoorlijk en we moeten behoorlijk tegen de wind opboksen. We verwachten dat het laatste stuk nog zo’n 35 km zal zijn, dat blijken er later 40 te zijn. De lucht is dreigend, wat mooie plaatjes met een regenboog oplevert. We doen een paar keer onze regenspullen aan en uit. Op een gegeven moment stopt er een auto een paar honderd meter voor ons. Er stapt iemand uit die ons twee blikjes cola geeft. Super leuk en lekker. De chauffeur stapt ook uit om te vragen of we er blij mee zijn. Nou, echt wel! We drinken er meteen één op. We komen in totaal 7 fietsers tegen die vanaf de boot op weg zijn naar het zuiden, naar Ushuaia. We geven nog wat tips mee voor het vervolg en ze hebben ook nog wat tips voor ons. Als we Porvenir bereiken is daar meteen een benzinepomp. We tanken onze brandstoffles vol en willen met een briefje van 20.000 peso betalen. Dat blijkt te groot geld te zijn (28 euro is te veel geld bij een tankstation!). Een Chileen die ook wil tanken zegt meteen toe om onze benzine te betalen. Super aardig.
We zijn rond 14 uur in Porvenir en de boot naar Punta Arenas vertrekt om 19 uur. We doen wat inkopen in een supermarktje en doden de rest van de tijd in een cafeetje vlak bij de ferry. We boeken voor de zekerheid een hostel, waar we doodmoe om 22.00 uur aankomen.
Tijd voor een rustdag, voor onze benen, de was en inkopen te doen.

Dit bericht heeft één reactie

  1. Jacinta Creten

    Leuke blog. Wij zijn er net vorig jaar geweest maar voor ons waren het de laatste kilometers. Grappig om het zo omgekeerd te lezen. Mooie set-up van de tekst met foto’s. Leuk geschreven!

Reacties zijn gesloten.