Drielandentoer
Dubrovnik
Na een nachtje op de ferry komen we in de ochtend aan in Dubrovnik We ontbijten op een bankje bij de haven en mogen dan meteen weer aan de bak. Het blijkt een mooie stad die tegen een steile berghelling is gebouwd. De stad bestaat uit hele steile weggetjes en trappen, heel veel trappen. We bezoeken de oude stad. Daar zijn oude gebouwen en leuke pleintjes te vinden en ook veel trappen. We verblijven twee nachten in een gezellig hostel waar we ook nog een aantal andere fietsers ontmoeten. Leuk om verhalen uit te wisselen.
Op naar Montenegro
Dubrovnik ligt helemaal in het zuiden van Kroatië. Daarom is onze eerste fietsdag in Kroatië ook meteen onze laatste. We passeren vandaag al de grens met Montenegro. Het is heerlijk weer en we volgen een mooi klein bergweggetje, deels langs de kust. Een mooie afdaling brengt ons tot een grenspost in aanbouw waar we in principe niet mogen passeren. Het is vandaag zondag en toch wordt er overal druk gewerkt. De bouwvakkers helpen ons om onze fietsen over de bouwplaats te dragen. Er volgt weer een stuk bergop. We passeren de grenspost van Kroatië, die is niet bemand. Dat voelt al niet goed, zoiets hebben we al eens meegemaakt in Chili. Even verder komen we bij de grenspost van Montenegro. Die is wel bemand. Er is een slagboom en er is een douanebeambte die ons duidelijk maakt dat we echt niet verder kunnen. De grensovergang is gesloten tot 1 juni. Omdat het pas 5 mei is, is het niet echt een optie om te wachten. Een blik op de kaart leert ons dat we 30 km om moeten fietsen met ongeveer 600 hoogtemeters. Daar hebben we helemaal geen zin in. De beambte geeft geen krimp en zegt uiteindelijk “It is better for you to go back”. We begrijpen dat er niets anders op zit. De hele weg weer terug, ook het gedeelte waar we net nog met een vaartje van 65 km/uur naar beneden suisden mogen we nu weer omhoog fietsen. Ook aan deze langs fietsdag komt een einde en we komen terecht op een kleine camping waar een oud mannetje aan de ingang staat. Voor Vincent nog precies op tijd om de bekerfinale tussen Ajax en Willem II te zien. Het resultaat is onder de kenners bekend.
Kotor en veel klimmen
De volgende dag steken we met een pontje een zeearm over. We komen aan de rustige kant van het water terecht en volgen de zeearm tot aan Kotor. Kotor is een mooi havenplaatsje met een oud centrum. Veel toeristen van het cruiseschip wat er ligt. We hebben een klim van 1400 meter voor de boeg. Vele haarspeldbochten verder worden we ingehaald door een Nederlander en later nog door een Australiër. Ook twee Duitsers, met weinig bepakking, zijn ons dan al gepasseerd. We komen steeds hoger, het wordt kouder en op een gegeven moment gaat het regenen. We schuilen op 900 m in een restaurantje. We zitten er best wel doorheen en als we horen van een wielrenner dat het sneeuwt op de top besluiten we om niet verder te fietsen. We mogen de tent achter het restaurant opzetten. Het is een koude nacht met regen en onweer. Gelukkig zijn onze slaapzakken lekker warm. De volgende ochtend klimmen we met een temperatuur van een paar graden oven nul naar de top. Het is ijskoud maar super mooi. Blauwe lucht en geweldige uitzichten. Wat zijn we blij dat we vandaag naar de top gaan. De sneeuw van gisteren ligt nog op de berg. Met zoveel mogelijk kleding aan beginnen we aan de afdaling. Verkleumd komen we beneden. We warmen op bij een bakker waar we een lekker broodje kopen.
Naar Shkodër in Albanië
De weg naar Skhoder is mooi. Een heel rustig weggetje, blauwe lucht en mooie uitzichten. Het is genieten. We komen uit bij een mooie kleine camping waar we worden verwend met koffie, thee, zelfgemaakte limonade en koekjes. ’s Avonds maken we een vuurtje om warm te blijven. We kiezen ervoor om via de kust naar Skhoder te fietsen. Na een aantal kilometers komen we bij een tunnel met een bordje verboden voor fietsers. Hij is 500 m lang. We kijken elkaar aan (“Wij hebben dat bordje niet gezien”) en fietsen snel door de tunnel. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Een aantal kilometers en een klim verder volgt er weer een tunnel. Voor deze moet je tol betalen en er staan dus mannetjes. Geen sprake van dat we hier verder mogen. We proberen te liften, wat niet erg wil lukken. Een Belg, die hier woont, zag ons al staan en biedt aan om ons, als wij de tol betalen, door de tunnel te brengen. We zijn superblij. De tol is in totaal 5 euro. De tunnel is lang, steil en gevaarlijk. Was echt niet te fietsen. We zijn blij als we aan de andere kant weer verder kunnen. Afdalen naar Bar, aan de kust, en daarna weer stijgen om via een klein bergweggetje richting Albanië te fietsen. In Skhoder hebben we via Airbnb een appartementje in het centrum weten te bemachtigen voor 2 nachten. Lekker uitrusten, stadje bekijken en een plan maken voor de komende dagen.
Moeilijk of makkelijk?
Op de boot naar Dubrovnik hebben we van Duitsers de tip gekregen om vanaf Skhoder een weg door de bergen te nemen, aan het einde van de weg een ferry van 2,5 uur en daarna weer een bergweggetje. We twijfelen heel erg. We hebben we zin in die route maar die zal super zwaar zijn en er wordt ook nog regen voorspeld. “We doen het gewoon”, zeggen we tegen elkaar: “we zien wel hoe het zal gaan”. De weg naar de ferry is rustig en prachtig, de boottocht is leuk en ook daarna is het zwaar maar geweldig mooi. Tot nu toe blij dat we deze route hebben gekozen. Vanaf Kukes kunnen we kiezen tussen de ene zware weg of de andere zware weg. Er wordt de komende dagen veel regen voorspeld en kiezen voor de weg waar een aantal hotels zijn. In één van die hotels zijn we nu. De route van vandaag was steil, heel steil. Klimmen tot wel 14%. Het eerste deel van de klim van morgen hebben we al zien liggen. Het lijkt niet te doen, zo steil. Daarom gaan we proberen of we morgen een lift kunnen krijgen de berg over. We zullen zien of het gaat lukken, we zitten in de middle of nowhere en verkeer is er hier weinig.
