Naar Athene ?!? In Griekenland ?!?
De start vanaf Rome
“Naar Athene?!?” “In Griekenland?!?” Dat is de reactie van een taxichauffeur. We treffen hem op het vliegveld in Rome. We halen de fietsen uit de doos en zetten ze weer in elkaar. Ongelovig loopt hij naar zijn collega’s om dit aan zijn collega te vertellen. Dan komt hij nog een keer terug omdat zijn collega’s het ook niet geloven. Tja …
Na een paar uur sleutelen zijn we klaar voor vertrek. We komen meteen terecht op de oude via Appia. We stuiteren er over heen. Grote lompe stenen. Een vervallen weg. De enige fietsers die we tegenkomen zijn mtb-ers. Wel erg leuk om te doen. Als we weer op een iets normalere weg zijn beland valt vooral het zeer slechte asfalt op. Soms is het meer gaten dan weg en we slalommen ons daar doorheen. De omgeving is mooi, en vooral nog redelijk vlak. Fijn om er weer een beetje in te komen. Wat opvalt is dat er enorm veel afval langs de weg ligt. Het lijkt soms een complete vuilnisbelt, eigenlijk gewoon niet te geloven dat dit ook Europa is. De campings zijn het eerste stuk nog niet zo dik gezaaid hebben we thuis al bekeken. Onze fietsdag begint rond 15 uur en we fietsen 50 km om bij de eerste camping te komen. De ontvangst is overweldigend. De eigenaar is erg enthousiast dat we op de fiets zijn. We hoeven niet te betalen voor een (overdekte) staanplaats en we krijgen ook ieder nog een paar douchemuntjes. Een mooi begin.
Verder naar het zuiden
We zetten koers richting Napels, pal naar het zuiden. We bereiken de kust en hebben steeds mooie uitzichten op rotsen en strand. Tijdens een pauze zien we een aantal kite surfers aan het werk. Het is leuk om weer onderweg te zijn. We zijn eigenlijk meteen vanaf het eerste moment in het ritme van fietsen en kamperen. We overnachten in Napels en denken de dag daarna zo even de stad door te fietsen. Dat valt tegen, we doen er precies 4 uur over om de stad door te komen. Mooie stad met in het centrum mooie oude gebouwen met bijbehorende lei- of marmersteen of kinderkopjes op straat. Lastig om te fietsen. Door de grijze lucht zien we vulkaan de Vesuvius ten oosten van ons geen moment. We passeren ook nog Pompeii en zien de opgravingen van een afstandje liggen.
De Apenijnnen over
Na de Vesuvius zetten we koers naar het westen. We moeten toch ergens de Apennijnen zien over te steken om uiteindelijk in Bari te komen. Tot nu toe hebben we nog bijna niet geklommen en het valt dan ook niet mee om meteen pittige percentages te klimmen. Klimmetjes tot 7-8% gaan goed, daar boven heb ik, Jeannette, al behoorlijk wat moeite. Ik moet dan ook regelmatig een stuk lopen, wat natuurlijk ook loodzwaar is. Hier bedenk ik voor het eerst dat ik misschien wel een aantal niet perse noodzakelijk spullen bij me heb die ik wel naar huis kan sturen. We maken lange dagen, langer dan we normaal gesproken doen in een eerste week van onze fietsvakantie. Het komt doordat de boot die ons naar Dubrovnik in Kroatië moet brengen maar twee keer per week vaart. De keuze is om 595 km te fietsen in 6 dagen of in 11 dagen. We doen dus ons best om het in 6 dagen te doen. Er zijn twee dagen die eigenlijk toch wel iets te zwaar zijn, ik lig ’s avonds uitgeteld op bed. Na 6 dagen fietsen blijkt dat we het toch allemaal hebben gered, we zijn in Bari.
Op naar Kroatië
We lopen en fietsen wat door de oude stad van Bari, zitten nog lekker in het zonnetje en eten een pizza. Dan gaan we op weg naar de haven waar de boot al op ons ligt te wachten. Nog even een heikel momentje bij de douane. De douanier ziet dat we uit Nederland komen en vertaald dat meteen als Ajax. De ploeg die Juventus heeft verslagen in de Champions leage. Hij gaat naar zijn collega’s en er wordt quasi serieus overlegd of we daarom wel mee mogen. We mogen door! Na een nachtje op de boot komen we aan in Dubrovnik. Daarover later meer.
