Wat een verschrikkelijk geweldige weg!


De Carretera Austral, wat een verschrikkelijk geweldige weg, of een geweldig verschrikkelijke weg? We hebben nu 350 km van de in totaal 1240 km gefietst en tot nu toe is het geweldig, zwaar, mooi, steil, stoffig, mooie uitzichten …
Alle verhalen zijn waar. Het fietsen is erg zwaar, hier is echt helemaal niets vlak. Klimmetjes van boven de 10% zijn meer regel dan uitzondering. Tot 15% kan ik zelfs blijven fietsen, dat heb ik nog nooit gekund. Het lijkt wel of ik nu opeens weet hoe ik moet klimmen, na al die jaren … Daardoor is het fietsen wel zwaar maar toch prima te doen. We kunnen vaak maar tussen de 50 en 70 km per dag fietsen. Vooral omdat het tempo erg laag ligt, soms maar rond de 10 km/uur. Dat komt door de vele steile klimmetjes maar ook door de vaak slechte ripio en de wind. Soms een combinatie van dit alles. De omgeving maakt alles goed. We fietsen door een gebied wat wordt gedomineerd door gletsjers, daardoor komt er op veel plaatsen een rivier of waterval van de berg. Het water is allemaal drinkbaar dus hoeven we niet meer met al die liters water te fietsen, dat scheelt gelukkig. Omdat het hier ook veel meer regent, zo’n 2000 mm per jaar, is het veel groener. Er zijn veel meer bomen en struiken maar ook een verscheidenheid aan planten. Veel Gunnera’s en fuchsia’s langs de weg. Ook zien we veel varens, van groot tot klein. Bedenk daar hoge bergen bij met vaak sneeuw op de top en rivieren en meren die zo blauw zijn dat het bijna niet echt lijkt. Het was even wennen maar we genieten er echt van.

Start in Villa O’Higgins
We starten in Villa O’Higgins en zijn van plan om tot Rio Bravo te fietsen. Daar moeten we met een ferry een meer oversteken en het is 104 km fietsen. Dat hebben we geweten! De steile klimmen begonnen meteen, 11 en 12% en af en toe nog wat steiler. Het weer is goed dus we zetten door. De omgeving is al meteen prachtig met bergen en steile kloven met onderin ergens een kolkende rivier. Als we een extra broodje eten om onze energie wat aan te vullen, zoemt een collibrie net achter onze rug. Bijzonder om te zien. Het vogeltje hangt stil in de lucht en vliegt weer weg. Na 10 uur onderweg te zijn geweest komen we bij de ferry. De laatste vertrekt over een half uur en we besluiten om alvast naar de overkant te gaan. Morgen komt de eerste boot pas om 11 uur en dan zouden we pas om 12 uur op de fiets zitten, dat vinden we jammer. We kunnen overnachten in het wachthuisje voor de boot, samen met een stel uit Schotland.

Tortel
Vandaag hebben we meteen een klim van 400 m. Na 22 km komen we op een kruising waar we richting Tortel kunnen fietsen. 22 km naar een dorp wat geen wegen heeft maar alleen houten steigers, vlonders en looppaden. Diezelfde 22 km moeten we dan ook weer terug fietsen. We zullen op de kruising besluiten wat we gaan doen. De klim is heftig maar ook hier maakt de omgeving alles goed. Links van ons de rivier en rechts komen steeds de watervallen naar beneden. Na 3,5 uur fietsen hebben we er de eerste 20 km op zitten. We besluiten te gaan liften naar Tortel. Eerst wel een veilige plek voor de fietsen zoeken. We fietsen een paar km en zien een plek waar we goed het bos in kunnen. Daar zetten we de fietsen, niet zichtbaar vanaf de weg. Er komen niet veel auto’s maar we hebben binnen 1 minuut een lift. Ik heb een prettig gesprek met de man die bij een telefoonmaatschappij werkt, in Santiago woont en hier voor zijn werk is. Goede oefening voor mijn Spaans. 

Tortel is gebouwd op stijgers. Echt apart om te zien. Een dorp op een redelijk steile helling met inderdaad geen enkele weg. Mooie steigers en looppaden verbinden alles. Een looppad loopt helemaal aan de zeezijde. Zo krijg je een goed beeld van het dorp. Veel kleine restaurantjes, zo ongeveer huiskamers met maar een paar tafeltjes. Vanuit een ander huis verkopen ze weer brood of kun je koffie drinken. We brengen er een paar uur door en liften weer terug naar onze fietsen. Door de gps weten we precies waar ze staan. We fietsen een stukje terug en slaan bij een bushokje een pad in richting de rivier. Aan het einde van het pad staat links een klein huisje en rechts is aan de rivier een mooi beschut plekje met gras. We vragen of we er een nacht mogen blijven en dat is geen probleem. Helaas wel muggen met al dat water maar de Deet helpt prima.

Naar Cochrane
Het is nog 120 km naar Cochrane. We weten inmiddels dat dit niet in 1 dag te fietsen is op deze weg. Er is niets onderweg dus zullen we weer wild kamperen. We gaan fietsen en zien wel waar we uitkomen. We komen hier veel fietsers tegen en soms maken we een praatje, zo ook nu met een Duits meisje die aan haar allerlaatste fietsdag bezig is. Via de gps en een Duits boekje over de Carretera Austral weten we precies waar de klimmen zitten en hoe hoog die zijn. Dat is prettig, we weten nu waar we aan toe zijn. Aan het einde van de middag zit nog een flinke klim en ik bedenk steeds hoe zwaar die zal zijn na al die klimmetjes die we al gehad hebben. Dat blijkt dit keer mee te vallen. Het is minder steil dan voorheen en we zijn redelijk snel boven. Tijd om een kampeerplekje te zoeken. Eerst water tanken bij een riviertje. We vinden een mooie plek aan de bosrand met uitzicht op een mooi meer. De volgende dag is het nog maar 30 km naar Cochrane. Altijd gevaarlijk om zo te denken. De ripio is ontzettend slecht en we komen maar langzaam vooruit. We horen van een aantal andere fietsers dat er vandaag een eclips rondom de zon te zien is. We zien het zelf niet maar merken het wel doordat de zon wel schijnt maar het niet echt warm wil worden. Dat komt later weer goed. Net voor de middag komen we dan uiteindelijk toch in Cochrane aan. De laatste paar kilometer is zowaar wat vlakker. We vinden een leuke kleine camping midden in het dorp en genieten vooral van het mooie weer. We zitten de hele middag lekker in het zonnetje en besluiten om hier morgen ook nog te blijven.

Via puerto Bertrand naar Rio Tranquilo
Het regent als we wakker worden en we besluiten om even af te wachten wat het weer doet. We hebben geen zin om in de regen te fietsen. Als we zitten te ontbijten wordt het droog en we besluiten om te vertrekken. Er staat 50 km naar Puerto Bertrand op het programma. Ook hier weer veel hele steile klimmetjes, zelfs één van 18%. Vincent heeft die gefietst, ik moest helaas afstappen. Fiets naar boven duwen is ook bijna niet te doen. Inclusief bagage weegt die zo’n 50 kg dus ook dat is zwoegen om hem boven te krijgen. Ook hier weer een prachtig landschap met bergen, rivieren en watervallen. We fietsen gelijk op met de Rio Baker, een rivier die een helder blauwe kleur heeft. Rond 11 uur begint het te regenen. We doen alle regenkleding aan en dat is maar goed ook. Het wordt erg donker en gaat harder regenen. Opeens ook een paar bliksemschichten en donderklappen. Onderweg hebben we geen bushokjes of schuurtjes gezien waar we kunnen schuilen en tegelijkertijd lunchen. We hebben weer geluk, in de middle of nowhere is er een klein museum met een veranda waar we droog en uit de wind kunnen zitten. Na de lunch gaat het harder waaien, we waaien soms letterlijk van de fiets af. We stoppen een tijdje omdat fietsen niet te doen is en zetten ons en de fiets schrap tegen de wind. Als die iets gaat liggen fietsen we weer verder, tegen de wind in. We zien een Spanjaard die opmerkt dat dit niet een al te beste dag is om te fietsen. Dat is een understatement. Het waait en regent de hele middag. Na 8 uur bereiken we eindelijk Puerto Bertrand en we besluiten om een hostal te nemen. Blijkt een goede keuze het regent nog bijna de hele avond en nacht. De man des huizes beloofd mooi weer voor morgen.

Als we wakker worden regent en waait het nog steeds. Eerst maar ontbijten en dan zien we wel. Het ontbijt is super goed met eigen gebakken broodjes, kaas, paté, worst, boter, jam en guacamole. Het is droog en we gaan fietsen, richting Puerto Rio Tranquilo. We hebben de hele dag uitzicht over de helblauwe rivieren en meren, een prachtig gezicht. Het regent nog af en toe een beetje maar het weer wordt gedurende de dag wel iets beter. Het is toch weer laat als we op de camping aankomen. We blijven een dag en brengen een bezoek aan de hier bekende marmergrotten. Grotten die uit puur marmer bestaan en die je vanaf een boot op het meer bekijkt. De staanders die in het meer opkomen doen aan en kathedraal denken. Erg apart en mooi gezicht om te zien.

Dit bericht heeft één reactie

  1. Raquel

    ¡qué fotos más bonitas! 🙂

Reacties zijn gesloten.