Vietnam
Hanoi - Dien Bien Phu en grens met Laos
Hanoi, 18 oktober 2023
Hanoi is en blijft een super drukke, chaotische maar heerlijke stad. We zijn er in 2007 al een keer geweest. Toen hebben we een fietstocht gemaakt van Ho Chi Minh naar deze hoofdstad. Je kunt hier ons verhaal uit 2007 lezen. Op straat rijden er meer brommers dan auto’s. Alles krioelt door elkaar heen. We weten dat we op zo’n drukke straat met oversteken gewoon mogen gaan lopen. Het verkeer krioelt zich dan om je heen. Iedereen toetert, hoe groter het voertuig hoe harder de claxon gaat. Tot wel 130 decibel! Er lijken weinig regels te zijn. Met of zonder helm, wel of geen voorrang. Iedereen kijkt of hij ergens naar toe kan en de ander geeft dan ruimte. Als er iemand van achter komt, toetert deze ten teken dat hij of zij er aan komt. Deelnemers aan het verkeer kijken dus ook niet achterom en ze gebruiken geen spiegels. Ze horen wel of er iemand aankomt die voorbij wil.
Via Booking.com hebben we een kamer gereserveerd in een hostel in een klein straatje. We komen rond middernacht aan. We kunnen onze fietsdozen beneden stallen. Omdat we een weekje willen blijven, hebben een ruime kamer geboekt met een bank, werktafel en uitzicht over de stad. In het echt is alles wat kleiner, de bank is er niet en het balkon is een halve meter breed en een meter verder is alweer het volgende gebouw. ’s Morgens lopen we de straat op om een ontbijtje bij elkaar te scharrelen. Altijd weer bekijken wat je in een ander land kunt eten voor ontbijt. Met yoghurt, havermout en fruit komen we al een heel eind. Daarna regelen we een simkaart bij Viettel omdat deze het beste bereik zou hebben. Geld pinnen. Ze gebruiken hier heel vaak een QR code om te betalen. Dit kan bij de kleinste kraampjes, maar dan moet je wel een Vietnamese bankrekening hebben.
Foodtour
Er zijn veel kraampjes op straat waar je de heerlijkste dingen kunt kopen. En ja, ze eten hier ook hond (foto). We eten bij kleine straatrestaurantjes en bezoeken natuurlijk de oude wijk. We doen ‘s avonds een Foodtour. Hierbij hebben we een gids, samen met een stel uit Zwitserland. De gids geeft uitleg over het eten en we bezoeken kleine bijzondere eettentjes. We proberen de beroemde Egg koffie; met geklopt ei met suiker op de koffie. Dit komt voort uit de oorlogstijd toen ze niets te eten hadden en dus men alles wat maar enigszins eetbaar was ging eten. Melk was er niet meer en eieren wel. Dus maar geklopt ei boven op de koffie in plaats van melk. Ze eten veel in olie gebakken pakketjes. Zoet en hartig. Pho, de noedelsoep met vlees en groenten, (plak)rijst met vlees, vis en groenten. We wilden ook een kookworkshop doen, maar dat is er niet van gekomen.
“Grab”
We reizen op en neer van ons hostel wat in een andere wijk ligt dan het oude centrum, met een soort Uber taxi; ”Grab” heet dat hier. Met een app op je mobiel, kun je gemakkelijk een taxi bestellen en ook meteen betalen met credit kaart. Erg veilig, gemakkelijk en goedkoop, zonder gedoe. In de kleine straatjes is van alles te koop. Hoe klein het straatje ook is overal in Hanoi rijden brommers en motoren. We doen ook een Free Walking tour. Altijd interessant om een stad te leren kennen. We vinden één van de weinige geocaches en natuurlijk drinken we koffie in de “treinstraat”. Een spoor in een smal straatje dwars door de stad. Op gezette tijden komt een trein langs. De stoeltjes en tafeltjes moeten een beetje aan de kant als de trein voorbij getoeterd komt. Indrukwekkend als de trein langs komt (video hieronder). De fietsen zetten we op onze kamer weer in elkaar. Door de verhalen over de Ha Giang loop (mega steile wegen maar het schijnt de mooiste weg van heel zuid oost Azië te zijn) gaan we niet meteen naar Sapa, maar besluiten we eerst deze Ha Giang loop te gaan doen. Op de brommer of op de fiets dat weten we nog niet, dat besluiten we daar wel.
Weer op de fiets
Na 8 dagen Hanoi stappen we, na in totaal na 2,5 week, weer op de fiets. We begeven ons in het drukke verkeer. Net als de vorige keer gaat dit eigenlijk heel gemakkelijk. Wat opvalt is dat er vergeleken met 16 jaar geleden veel minder fietsers op de weg zijn. Iedereen zit op een brommer en hier en daar een auto of vrachtwagen. Ook hier blijft iedereen die van achter komt toeteren. We schrikken ons zelf soms een ongeluk, zo hard. We gaan richting Ha Giang in het noorden. De routeapp Komoot heeft een mooie route voor ons gemaakt waarbij we al snel over kleine paadjes tussen de rijstvelden fietsen. Het nationale dier, de waterbuffel, zien we overal in de modder van die velden, nu de rijst is geoogst. Ook veel vers fruit zoals papaja, pomelo en dragonfruit. Natuurlijk zit er ook weer een pad in waar we de fietsen omhoog moeten duwen. Gelukkig hebben we nu minder bagage, dus dat is iets gemakkelijker. We zien veel plekken waar fineerhout wordt gedroogd. Later bedenken we dat het waarschijnlijk geen fineer is maar hout wat wordt verwerkt tot multiplex platen. We hebben geen tent meer, dat is geen enkel probleem. Er zijn meer dan voldoende hostels, hotels of Homestays. Of zoals ze hier ze meestal noemen: Nha Nghi. Als we in een Bamboe resort zijn en het op een ochtend regent, besluiten we een dag te blijven om een film te editen. In de middag lopen we naar de nabij gelegen waterval.
Ha Giang
Na vijf fietsdagen komen we aan in Ha Giang. We zijn nu in het noorden van Vietnam, niet ver van de Chinese grens. Vanuit hier start de Ha Giang Loop. Het is een ronde, dus we kunnen in het hostel bagage achter laten. We kijken nog wel even bij een brommer verhuurder en vragen informatie over een tourtje, om de loop achter op een motor met chauffeur te doen maar we zijn er al snel uit dat we zelf gaan fietsen. Het avontuur over de mooiste en misschien ook wel meest steile weg van Zuid Oost Azië.
Ha Giang Loop
We fietsen Ha Giang stad uit en klimmen meteen naast een rivier de bergen in. We zien onderweg homestays leegstromen met brommers. Soms rijden toeristen zelf, vaak ook in groepen van bijvoorbeeld 15 lichte motoren met chauffeur/gids voorop. De vaak jonge toerist zit dan achterop met zijn mobiel de omgeving te filmen. Het is best een herrie als zo’n hele rij motoren ons voorbij rijdt. Met grote regelmaat zien we deze groepen. Soms ook zelf rijders, die de motor niet altijd onder controle heeft en de motor met de chauffeur wegrijdt. En iedereen weer toeteren. De omgeving is fabelachtig mooi. Telkens bergen, bergjes en heuveltjes die elkaar opvolgen, afgewisseld met rijstvelden. Wel of niet omringd door wolken. De eerste dag komen we in Nam Dam en logeren we in een, volgens oude bouwmethode met leem gemaakte, bungalow. We eten met de andere gasten, Chinezen en Duitsers en met de man, vrouw en kind des huizes hun plaatselijk pot: vlees, groenten, rijst, Fire of Happy water. Een sterke drank gemaakt van rijst. We eten natuurlijk met stokjes op kleine plastic stoeltjes aan een laag tafeltje. We eten gezamenlijk van de met gerechten gevulde schaaltjes. We zitten buiten bij een beetje licht van ledlampen. Ze hebben een leuze die ze roepen om te proosten met die wijn, voor het eten.
Du Gia
De tweede dag fietsen we naar Du Gia. We bezoeken een authentiek handicraft dorp waar men alles nog met de hand doet. Touw maken, spinnen, weven en stof beschilderen. Na een kruising zijn we veel van de brommers kwijt. Lekker rustig, maar dan blijkt dat wij een bergweggetje, 500 meter hoger, hebben genomen en de brommers onderlangs over een vlakke weg rijden. Toch ook niet echt de bedoeling. Maar de leuke oude huisjes en omgeving maakt veel goed. De kinderen onderweg zijn vriendelijk en leuk. Een heftige fietsdag. Uiteindelijk 1430 meter klimmen. Du Gia is een leuk en gezellig plaatsje. We blijven er een dag. ’s Avonds tijdens het eten ontmoeten we een aantal andere fietsers die de tegengestelde richting op gaan.
Tegendraads
Wij fietsen de route tegen de klok in wat een goede keuze blijkt. De meeste brommers rijden met de klok mee dus die komen ons tegemoet, ze hoeven ons niet in te halen. Via Mau Due, waar we overnachten, komen we in Meo Vac. Vandaag een regendag in Meo Vac. Tijd om onze socials, en website bij te werken. Een dag later passeren we het hoogste punt van de loop, de Ma Pi Leng pass. Door de laag hangende wolken en mist zien we niet veel van de omgeving. Jammer want hier zouden mooie uitzichten zijn. Soms zien we tussen de wolken wat van de onderliggende Nho Que rivier en de bergen die aan de andere kant van het water liggen. Het geeft een mysterieus beeld. De omgeving blijft prachtig. Soms is er wel drukte met de brommers. De hellingen zijn lang en steil maar tot nu toe goed te doen. In de Ha Giang loop klimmen we elke dag tussen de 1100 en 1450 hoogtemeters. We fietsen tussen 35 en 65 km per dag. Na Sa Phin en Cho Kem komen we na zeven fietsdagen weer terug bij ons hostel in Ha Giang.
Bewondering
Vietnamezen kijken ons op de fiets soms vol verwondering, met open mond en een lach, na. Kinderen zwaaien en roepen Hello. Volwassenen trouwens ook.
De meeste toeristen doen de loop dus op de brommer of motor. Ook met jeeps en auto’s rijden ze toeristen rond. Wij deden het op de fiets. Een ronde van 343 km en 8100 hoogtemeters die ons lang bij zal blijven. We hebben er van genoten. In de laatste dagen hebben we contact met een fietsenmaker in Hanoi om een reserve onderdeeltje voor de remmen te verkrijgen.
De berg op naar Sa Pa
Na een extra dag verlaten we Ha Giang en fietsen in vier dagen naar Sa Pa. Net voor Lao Cai bereiken we het punt waar we 7500 km hebben gefietst deze reis. Lao Cai ligt bij de Chinese grens. We lopen naar de grenspost en zien China aan de andere kant van dichtbij liggen. Het is er een drukte van belang met allerlei verkopers die inkopen hebben gedaan in China en met heel grote koffers vol spullen terugkomen. Vanaf hier is het nog maar 30 km naar Sapa, maar wel 1500 m klimmen. Vincent heeft al een paar dagen last van zijn heup. Om niets te forceren proberen we een lift te nemen. Er komen al meteen Vietnamezen vragen of we hulp nodig hebben. Wij proberen de lege vrachtwagentjes of busjes aan te houden. Soms stopt er iemand, maar die heeft dan zijn achterbak toch vol. Na een uurtje stopt een vrachtwagen die ons wel meeneemt. De fietsen achter in de bak, vast gebonden aan de zijkant. De tassen los achterin. Het is mistig onderweg. Soms zijn de wolken even weg. Net voor Sa Pa moet de chauffeur stoppen omdat hij een andere kant op moet. We bedanken hem hartelijk, van een vergoeding wil hij niets weten. Als we aankomen in Sapa is het erg mistig. We zien amper de overkant van de straat.
Sa Pa
Na een koffiepauze in de mist op een bankje bij het meer, zoeken we ons hostel op wat we deze keer via Booking hebben gereserveerd; Himalaya Hostel. Net om de hoek bij het meer. Prima plek. Het blijft de hele dag mistig. We lopen een keer rond langs de winkels en restaurants. Twee dagen later, als de mist is opgetrokken, zien we pas waar we echt gelopen hebben. We lopen een berg op naar een uitzicht punt. Er zijn allerlei trappen gemaakt en we moeten er ook voor betalen. Maar het uitzicht op Sa Pa en het meer is heel mooi. Hier komen we ook weer andere toeristen tegen. Er zijn leuke restaurantjes waar we een keer iets anders kunnen eten dan rijst groenten en vlees. Een andere dag maken we een wandeling naar een naburig dorpje, Ta Phin. We komen echter midden tussen de rijstvelden uit waar ook water in staat. Over de smalle paadjes zoeken we de weg. Weer een andere dag huren we een motorscooter voor 150.000 dong (6 euro) en verkennen zo de omgeving.
Trekking
We boeken een tweedaagse trekking door de rijstvelden en door hilltribe dorpjes, dé attractie van de omgeving. We gaan met een gids en vier andere toeristen op pad. Al snel worden we vergezeld door locals die met ons mee lopen. Ze zeggen dat het is om Engels te leren en te praten met toeristen zodat ze later ook gids kunnen worden. Ook lopen er kinderen mee. Ze hoeven vandaag niet naar school omdat de leraar een studiedag heeft. Zo kunnen we van alles vragen. Ze helpen ons door lastige paadjes. Vrouwen zijn onderweg, al lopend, vlastouw aan het maken. We zien vooral in het begin ook andere toeristen. Het lijkt dan meer een optocht, maar later kiezen we ook vooral andere paadjes. Een mooie tocht dwars door de rijstvelden waarbij we een aantal kleine authentieke dorpjes bezoeken. We zien hier o.a. dat ze wierook maken met de kaneel die we eerder te drogen zagen liggen. De tweede dag lopen we door een bamboe bos en langs een waterval. Een mooi inkijkje in het (nog steeds zware) leven op het Vietnamese platteland. De lunch gebruiken we met een grote groep andere toeristen in een dorp onder in het vallei. Na 13 km komen we aan bij de Homestay waar we zullen slapen. ’s Avonds eten we met het gezin. Er wordt ook weer Happy water geschonken. De volgende dag lopen we nog 7 km waarna we na de lunch opgehaald worden door een busje.
Naar de grens met Laos
Het visum voor Laos hebben we bij de ambassade in Hanoi al geregeld. Na een week nemen we afscheid van Sa Pa en de mooie omgeving en vertrekken we richting de grens met Laos. Het blijft heel heuvelachtig. Flinke klimmen worden afgewisseld met nog grotere afdalingen. De rust heeft de heup van Vincent goed gedaan. Hij heeft er minder last van. Via social media hebben we contact gehouden met fietser Alex uit Frankrijk. We zijn hem tegen gekomen in Cappadocië, in Kirgizië en nu in Vietnam. We nemen hetzelfde hostel. Hij fietst nu met een Amerikaans stel waarvan de vrouw bijna blind is. De man stuurt haar via een geluidsverbinding in de helm. Ook heel apart. Na vier dagen fietsen komen we aan in Dien Bien Phu, de laatste stad voor de grens. We blijven er een dag en brengen een leuke avond door met Chloë en Charlely uit Frankrijk. Ze zijn net vanuit Laos gekomen en we wisselen tips uit over de komende route. De grens met Loas ligt natuurlijk boven op een berg. Duizend meter klimmen. Op 2/3 van de hoogte ligt een mijn met zand en grind. Daarom delen we tot dat moment de weg met veel vrachtwagens en nog meer stof. We waren gewaarschuwd voor de slechte weg. Daarom vinden we het eigenlijk nog wel meevallen. Zeker in vergelijking wat we in Centraal Azië al allemaal hebben gehad. De grensovergang is niet druk en we zijn al snel op wel in niemandsland naar de grensovergang met Laos.
Terugblik
Vietnam was (weer) een leuk land om te fietsen. De mensen zijn nog net zo gastvrij en vriendelijk als 16 jaar geleden en ook de landschappen zijn adembenemend, zeker hier in het noorden. Het is duidelijk dat het goed gaat in Vietnam. Er is veel meer luxe dan eerder. Er zijn veel mooie huizen bij gebouwd, er is overal elektriciteit en veel fietsen zijn vervangen door brommers. Ook de restaurantjes zijn wat luxer en daardoor is er ook betere hygiëne. We zien ook minder traditionele kleding en net zoals bij ons heeft echt iedereen een mobiele telefoon en kijkt daar ook de hele dag op.
Enkele statistieken:
- 42 dagen in totaal
- 21 fietsdagen
- 1283 km
- 17.458 hoogtemeters
- 1 lekke band
Gaaf! Mooie reis zeg!
Blijft mooi om te volgen. Nog veel fietsplezier.
Weer een prachtig verhaal over een geweldig avontuur!